به گزارش ایراف، احمد سعیدی پس از پایان دور نخست گفت‌وگوهایی غیرمستقیم ایران و آمریکا دلایلی را برای به نتیجه رسیدن یا نرسیدن آن، در شبکه اجتماعی فیسبوک خود مطرح کرده است.
دلایل امیدوارکننده
پالف) اراده سیاسی دوطرف: هم جمهوری اسلامی ایران و هم ایالات متحده آمریکا نشان داده‌اند که در شرایط فعلی تمایل به گفت‌وگو دارند. جمهوری اسلامی ایران با سپردن اختیار کامل به سید عباس عراقچی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا با فرستادن استیو ویتکاف، نماینده ویژه رئیس‌جمهوری آمریکا سیگنال‌هایی از آمادگی سیاسی را ارسال کرده‌اند.
ب) فشار داخلی و خارجی: جمهوری اسلامی ایران به‌دلیل وضعیت اقتصادی سخت و فشار تحریم‌ها، نیاز دارد که گشایشی ایجاد کند. ایالات متحده آمریکا نیز با چالش‌های خاورمیانه و رقابت با چین و روسیه، به دنبال ثبات بیشتر در منطقه است.
پ) میانجی‌گری عمان: عمان بارها ثابت کرده که توان میانجی‌گری بی‌طرفانه را دارد. همین نقش باعث شده دوطرف راحت‌تر به میز مذاکره بازگردند
موانع اصلی و دلایل بدبینی
ج) بی‌اعتمادی عمیق: سابقه طولانی دشمنی، ترور سردار قاسم سلیمانی، خروج ایالات متحده آمریکا از برجام و ادامه تحریم‌ها، سطح بی‌اعتمادی میان دو دولت را به‌شدت بالا برده است.
چ) خواسته‌های حداکثری: ایالات متحده آمریکا خواستار انهدام برنامه موشکی و کاهش نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران است، در حالی که ایران روی حفظ توان دفاعی خود تأکید دارد. این خواسته‌ها به‌راحتی قابل جمع نیستند.
د) فشار گروه‌های تندرو داخلی: در هر دو کشور، جریان‌هایی هستند که از هرگونه توافق ناراضی‌اند. جمهوری اسلامی ایران بخشی از سپاه، و در ایالات متحده آمریکا جمهوری‌خواهان تندرو به شمول اسرائیل که طرفدار صلح با ایران نیست.
سعیدی در ادامه نوشته است: “با اینکه این مذاکرات گام مثبتی است، اما برای رسیدن به توافق نهایی، مسیر طولانی و پیچیده‌ای در پیش است. اگر تحریم‌های اصلی برداشته نشود و اگر طرفین حاضر به مصالحه نشوند، احتمال شکست مذاکرات همچنان بالاست؛ اما اگر گفتگوها ادامه یابد، احتمال دستیابی به توافق موقت یا گام‌به‌گام وجود دارد.”
از دیدگاه این تحلیلگر اهل افغانستان، این مذاکرات مهم ممکن است به نتیجه برسد، اما تنها در صورتی‌که هر دو طرف بخشی از خواسته‌های خود را قربانی کنند و منافع بزرگ‌تر، یعنی ثبات و کاهش فشار را در نظر بگیرند.
