به گزارش ایراف، در سه ماه گذشته، عاصم منیر، رئیس ستاد ارتش پاکستان سه بار به ایالات متحده سفر کرده و در هر نوبت، مهمان ویژه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، بوده است.
دیدارهای او با مقامات ارشد نظامی و اطلاعاتی آمریکا، فراتر از تعاملات معمول نظامی ارزیابی می‌شود.
همزمان، فرود هواپیمای شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان، در پایگاهی خاص در آمریکا که تنها هواپیماهای ریاست‌جمهوری مجاز به استفاده از آن هستند، توجه ناظران را برانگیخته است.
این سطح از دسترسی، به‌گفته سعیدی، نشان‌دهنده اعتماد و هماهنگی عمیق میان اسلام‌آباد و واشنگتن است.
بر اساس تحلیل سعیدی که در صفحه فیسبوک خود به انتشار رسانده، هدف از این تحرکات، بازچینی مهره‌های قدرت در کابل است.
به باور او، در گام نخست، رهبران فعلی طالبان به حاشیه رانده می‌شوند و چهره‌هایی نرم‌تر و قابل‌قبول‌تر برای غرب جایگزین آنان خواهند شد؛ چهره‌هایی که هم با جامعه جهانی تعامل‌پذیرتر باشند و هم منافع امنیتی آمریکا و ژئوپلیتیکی پاکستان را تأمین کنند.
سعیدی معتقد است پس از این انتقال قدرت، زمینه برای تشکیل یک حکومت ملی و نسبتاً فراگیر در افغانستان فراهم خواهد شد؛ حکومتی که در ظاهر نماینده اقوام مختلف باشد، اما در عمل تحت هدایت بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا و پاکستان، عمل کند.
او هشدار می‌دهد که این روند ممکن است تکرار تاریخ باشد، نه نقطه‌عطفی برای مردم افغانستان. به‌گفته او: «تاریخ یک‌بار دیگر تکرار می‌شود؛ بسیار کسانی می‌روند و بسیار کسانی دوباره می‌آیند.»
این در حالی است که در هفته‌های اخیر، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، بارها بر ضرورت بازپس‌گیری پایگاه هوایی بگرام تأکید کرده است.
ترامپ این پایگاه را «کلید بازگشت آمریکا به قلب ژئوپلیتیک منطقه» می‌داند و آن را برای مهار تهدیدات فرامرزی، علیه کشورش حیاتی تلقی می‌کند.
طالبان در واکنش به این مواضع، ضمن رد هرگونه حضور مجدد نیروهای خارجی در افغانستان، اعلام کرده‌اند که «هیچ قدرتی اجازه بازگشت به پایگاه‌های نظامی سابق را نخواهد داشت».
سخنگویان و برخی مقام‌های این گروه، بگرام را «نماد اشغال» خوانده و هشدار داده‌اند که هرگونه تلاش برای بازگشت به آن، با «مقاومت شدید» مواجه خواهد شد.
در همین حال، همکاری‌های امنیتی میان اسلام‌آباد و واشنگتن وارد مرحله تازه‌ای شده است.
سفرهای پیاپی ژنرال عاصم منیر به آمریکا، دیدارهای محرمانه با مقامات اطلاعاتی، و دسترسی ویژه نخست‌وزیر پاکستان به پایگاه‌های خاص آمریکایی، نشانه‌هایی از این هماهنگی عمیق است.
سایر تحلیل‌گران نیز معتقدند که این همکاری‌ها نه‌تنها در راستای بازطراحی ساختار قدرت در کابل، بلکه در خدمت اهداف بلندمدت آمریکا برای بازسازی نفوذ منطقه‌ای خود از مسیر پاکستان صورت می‌گیرد.
