به گزارش ایراف؛ نجیب بارور شاعر شناخته شده افغانستانی در واکنش به برگزاری نشست همصدایی ملی در صفحه ایکس خود نوشت: گرچه این سخن خلاف روحیهٔ عمومی است، اما در چنین وضع که ما قرار گرفتهایم ضرورت است که مسائل را از ورای ذهنیت و اخلاقیات عمومی قضاوت کنیم. من میپذیرم که از آقای حنیف اتمر خاطرهٔ سیاسی بد در انتخابات قبلی وجود دارد اما فضای سیاسی آنوقت اقتضای چنان شکنندگی را داشت که بایست توسط شخص ایشان و تیم انتخاباتی شان تشریح میشد. دلایلی که بنده برای این حمایت دارم از این قرار است:
۱- ما دیگر در یک وضعیت انتخاباتی نیستیم که تعهدها و بیاعتمادیهای سیاسی را در نظر بگیریم، امروز افغانستان در گرو یک حکومت گروهی قرار گرفته که تاثیر آن بر گروههای سیاسی دیگر به صورت یکسان است. قانونی و اتمر امروز هردو قربانی سیاست طالبانی هستند.
۲- در این چتر کلان حداقل یک گروه سیاسی قابل ملاحظه گرد آمده است. مارشال دوست به نیابت از اوزبیکتباران، احمد مسعود منحیث شاخهٔ نظامی و اولین پرچمبردار مخالفت با طالب، استاد عطامحمد نور به عنوان مدعی رهبری جمعیت اسلامی و تاجیکان، استاد محمد محقق رهبر شناختهشدهٔ هزارهها و خود اتمر به عنوان یک پشتون، این جریان سیاسی را اعتبار سیاسی و ملی بخشیدهاند. شاید در تمام دورهٔ حاکمیت طالبان اولین جریانی است که حضور نمایندگان قومی قوی افغانستان را در خود جا داده است، اگر این ابتکار با محوریت هرکسی اتفاق افتاده عقلانیت سیاسی حکم میکند که باید از آن استقبال کرد.
۳- حنیف اتمر یک بازیگر زرنگ سیاسی است. او میداند که اینبار با شک و ابهام اعتماد ملی اقوام را جلب کرده است؛ او اگر اینبار سبب بیاعتمادی شود با اطمینان میتوان گفت که با حیات سیاسی خودش بازی کرده است، پس میتوان گفت که امکان تعهدشکنی ایشان با توجه به شرایط حاضر ضعیف است و اگر اتفاق بیفتد هیچ تاثیری بر اصل این جریان نخواهد داشت. اتمر به نسبت کرزی و غنی و هبةالله شخصیت معقولتری است و میشود با او به پیکار و کار سیاسی رفت.
۴- قبلاً بهانهٔ طالبان و خیلی از کشورهای منطقه این بود که آدرس کلان مخالفان طالبان کدام است، این بهانه امروز دیگر وجود ندارد، حداقل یک تشکل قوی وجود دارد که میتواند مذاکرات سیاسی و اگر لازم شود نظامی را علیه طالبان مدیریت کند.
۵- صلاحالدین ربانی منحیث یک فرد از ابتدا با این جریان مخالف بود، بود و نبود او در حالی که چندین شخصیت بزرگ جمعیت اسلامی از جمله عطامحمد نور که مدعی رهبری و برگزاری کنگره این حزب است، به مشروعیت این جریان لطمه نخواهد زد و او خودش را منزوی و ناخواسته به نفع طالب عمل کرده است.
سخن آخر و نتیجه اینکه: امروز دو صف بزرگ سیاسی شکل گرفته است، طالب و غیر طالب. اگر حنیف اتمر یا هرکس دیگر در صف مخالفان طالب ایستاده است، پس در صف طالب نیست. راه سومی نداریم، آنچه در این جریان شکل گرفته است معقول و چتر تاثیرگذاری علیه طالب است. شرایط امروز ایجاب آرمانهای ارزشی را نمیکند و الّا هیچکدام شماها از ما آرمانگراتر نیستید. انتقاد و نقزدن بیهوده در حال حاضر فقط طالب را تقویت میکند. این جریان سیاسی را بایست با خرد سیاسی ارزیابی کرد و از موقفهای بیهوده و فردی پرهیز کرد.
