به گزارش ایراف، نورتایست نیوز (Northeast News) مینویسد پس از دو هفته درگیریها و بمبارانهای مرگبار میان نیروهای طالبان و ارتش پاکستان در ماه اکتبر، یک آتشبس شکننده در ۳۰ اکتبر با میانجیگری ترکیه و قطر برقرار شد.
این رسانه تأکید میکند که این نخستینبار طی بیش از یک سال بود که خصومت آشکار میان کابل و اسلامآباد بروز میکرد؛ در شرایطی که پسزمینه آن سیاست «جنگ با ترور» آمریکا بود و اسلامآباد با نیروهای آمریکایی برای ضربه زدن به طالبان و القاعده همکاری میکرد.
به گزارش نورتایست نیوز، جنگ با ترور رسماً در اوت ۲۰۲۱ پایان یافت؛ زمانی که آخرین نیروهای آمریکایی از افغانستان خارج شدند و طالبان دوباره کنترل کابل را به دست گرفت.
از آن زمان، هند که در ۲۰۲۱ مجبور به تعطیلی سفارت خود در کابل شده بود، بار دیگر وارد میدان افغانستان شد و تعامل دهلینو در ۲۰۲۲ با اتخاذ سیاست کمکهای بشردوستانه آغاز شد.
این رسانه یادآور میشود که بازتنظیم روابط هند با افغانستان جدید تغییر قابل توجهی بود؛ بهویژه با طالبان که پیشتر بهدلیل ایدئولوژی اسلامگرایانه افراطی و پیوند عمیق با ارتش پاکستان، با خصومت نگریسته میشد.
بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، دهلینو از ائتلاف شمال به رهبری احمدشاه مسعود حمایت میکرد و پس از حمله آمریکا در ۲۰۰۱ نیز از دولت مورد حمایت غرب پشتیبانی کرد.
طالبان در آن دوره اتباع هندی را هدف قرار میداد و در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۴ به سفارت و کنسولگریهای هند در کابل و هرات حمله کرد.
نورتایست نیوز گزارش میدهد که هند اکنون بهروشنی نمیخواهد افغانستان بار دیگر به میدان گروههای تروریستی تبدیل شود و تهدیدی تازه برای امنیت منطقه—بهویژه امنیت هند—ایجاد کند.
طالبان نیز از هند انتظار دارد فراتر از کمکهای بشردوستانه عمل کند و در زمینه تجارت، اتصال منطقهای و گردشگری سرمایهگذاری کند. همچنین به دنبال آن است که دهلینو آن را از انزوای دیپلماتیک بیرون بیاورد.
در هفته دوم اکتبر، به نوشته نورتایست نیوز، امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان وارد دهلینو شد؛ حرکتی که بسیاری از محافل دیپلماتیک بینالمللی را شگفتزده کرد.
در همان روز، جنگندههای پاکستانی کابل را بمباران کردند. پنج روز بعد، خواجه آصف، وزیر خارجه پاکستان، طالبان را «غیرقابل اعتماد» خواند و آن را متهم کرد که به تحریک طالبان پاکستان(تیتیپی) پناه داده است.
طالبان در پاسخ، بنا بر گزارش نورتایست نیوز، ۵۸ سرباز پاکستانی را کشت و ذبیحالله مجاهد، سخنگوی این گروه نسبت به «پیامدهای منفی» در صورت استفاده پاکستان از زور هشدار داد.
این رسانه میافزاید که این نشاندهنده احتمال تشدید خطرناک اوضاع امنیتی بود.
در بیانیه مشترک ۱۰ اکتبر، افغانستان و هند «تمام اعمال تروریستی برخاسته از کشورهای منطقه» را محکوم کردند.
متقی نیز تعهد داد که افغانستان «به هیچ گروه یا فردی اجازه نخواهد داد از خاک آن علیه هند استفاده کند.»
به گزارش نورتایست نیوز، هند در جریان این سفر مجموعهای از پروژههای کمکرسانی و توسعهای در حوزه سلامت، زیرساخت و ظرفیتسازی برای افغانستان اعلام کرد.
ازسرگیری پروازهای باری میان کابل و دهلی، افزایش تجارت و گردشگری، و دعوت طالبان از شرکتهای هندی برای سرمایهگذاری در معادن افغانستان بخشی از این همکاری تازه بود. حتی ورزش، بهویژه کریکت، بهعنوان نماد نزدیکی فرهنگی در روابط جدید مطرح شد.
این رسانه اضافه میکند که پس از متقی، نورالدین عزیزی، سرپرست وزارت صنعت و تجارت طالبان، نیز در نوامبر از هند دیدار کرد.
در مقابل، نورتایست نیوز مینویسد پاکستان با حملات هوایی و مواضع تند علیه طالبان تلاش دارد رفتار کابل را مهار کند و به جامعه جهانی نشان دهد قربانی شبکه طالبان – تیتیپی است.
ارتش پاکستان به فرماندهی ژنرال عاصم منیر، این رویکرد را بخشی از سیاست خارجی مبتنی بر «اجبار» معرفی کرده است.
به نوشته نورتایست نیوز، سفر متقی به هند با اجازه کمیته تحریمهای شورای امنیت سازمان ملل ممکن شد، که معافیت موقت سفر را برای برخی رهبران طالبان صادر کرده بود.
این نشان میدهد که جامعه جهانی، بهویژه غرب، احتمالاً آماده برداشتن گامهای کوچک برای تعامل با طالبان است.
در پایان، نورتایست نیوز تأکید میکند مسیر آینده ژئوپلیتیک منطقه به نقش ارتش پاکستان در قبال طالبان و میزان تعهد هند برای همسویی با آمریکا بستگی دارد.
انتظارات طالبان از هند و توانایی دهلی برای تحقق آن، بر اساس واقعگرایی تعیین خواهد شد.
تفاوتهای آشکار میان ارزشهای دموکراتیک هند و ایدئولوژی طالبان پابرجاست، اما هند با احتیاط به آینده بلندمدت نگاه میکند؛ آیندهای که میتواند با آشتی احتمالی میان واشنگتن و اسلامآباد پیچیدهتر شود.
