به گزارش ایراف، خانم المسند هفته گذشته در رأس هیئتی با محمولهای از کمکهای بشردوستانه قطر وارد کابل شد و در فرودگاه کابل، محمد نعیم وردک، معاون مالی و اداری وزارت خارجه طالبان، همراه با چند تن از رؤسای بخشهای مهم این وزارت از این مقام زن دولت قطر استقبال کردند؛ اقدامی که با واکنش تند خالد حنفی؛ سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر این گروه روبرو شده است.
منابع موثق به ایراف میگویند که سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان که مجری برخی از بحثبرانگیزترین سیاستهای فرهنگی این گروه محسوب میشود.
اقدام وزارت خارجه طالبان را «خلاف ارزشهای اسلامی» دانسته و تأکید کرده است که کشورهای خارجی باید نمایندگان مرد خود را به افغانستان بفرستند.
او حتی هشدار داده که این وزارت صلاحیت محاکمه مسئولان دستگاههای دیگر را نیز دارد.
در واکنش به این موضعگیری، امیرخان متقی؛ سرپرست وزارت خارجه طالبان، این دیدگاه را رد کرده و گفته است: «هیچ نهادی نباید در امور دیپلماسی وزارت خارجه مداخله کند.»
منابع میگویند که این رویداد، یادآور اتفاق مشابهی است که سال گذشته نسبت به سفر مریم نواز شریف، سیاستمدار پاکستانی به کابل ایجاد شده بود. در آن زمان نیز وزارت خارجه طالبان بدون توجه به انتقاد مقامات تندروی طالبان به فعالیت دیپلماتیک خود در استقبال از یک مقام خارجی زن، ادامه داد.
به گفته منابع مورد اشاره، این تازهترین نشانه از بروز اختلاف در رویکردهای درونی حکومت طالبان است.
وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان بر اعمال اصول سختگیرانه در حوزه مسایل اجتماعی و مذهبی و فرهنگی تأکید میکند، در حالی که وزارت خارجه طالبان در تلاش است تا مناسبات دیپلماتیک با کشورهای اسلامی و فراتر از آن را حفظ کند و در همین راستا، ناگزیر است تصویری انعطافپذیرتر از حاکمیت طالبان ارائه دهد.
گفتنی است که قطر یکی از مهمترین حامیان سیاسی و اقتصادی طالبان به شمار میرود و حضور مقام بلندپایه زن قطری در کابل، نشاندهنده جایگاه ویژه این کشور در روابط خارجی طالبان و بالعکس است؛ اما همزمان، انتقادهای داخلی عناصر تندروی طالبان، بیانگر آن است که محدودیتهای جنسیتی همچنان مانع بزرگی در برابر تعاملات خارجی این گروه محسوب میشود.
این تنشها بیش از همه برای زنان افغانستان اهمیت دارد؛ زنانی که در سایه سیاستهایی اعلامی و اعمالی دستگاههای قدرتمندی مانند وزارت امر به معروف و نهی از منکر، از آموزش، کار و مشارکت اجتماعی محروم شدهاند و اکنون شاهد اند که یک مقام زن خارجی در سطح عالی در کابل مورد استقبال بخشی دیگر از حاکمیت قرار میگیرد.
به باور ناظران، همین مقایسه، بیانگر یک تناقض آشکار است: طالبان در تعامل خارجی ناگزیر به پذیرش حضور زناناند، اما در داخل کشور همچنان بر سیاستهای سختگیرانه علیه زنان افغان پافشاری میکنند.
این شیوه رفتار، مصادیق بحثبرانگیزتری نیز دارد. مثلا در شرایطی که طالبان از اینفلوئنسرهای غربی و زنان خارجی با سوابق بازی در فیلمهای مستهجن هم با آغوش باز استقبال میکنند؛ اما در برابر زنان افغانستانی، آنها را از آموزش و کار محروم کرده و سفر بدون همراه مرد را ممنوع قرار دادهاند.