«زلمی خلیلزاد» نماینده پیشین امریکا برای صلح افغانستان که برای شهادت در نشست استماع کمیته روابط خارجی مجلس نماینده‌گان امریکا درباره توافقنامه دوحه فراخوانده شده گفت فصل مبارزه برای افغانستان ختم نشده است و نباید به این کشور پشت شود.
به گزارش ایراف؛ وی در این نشست با حمایت از عملکرد دولت بایدن در زمینه توافقنامه دوحه: گفت بذری که کاشتیم به‌زودی ثمر خواهد داد.
به گفته خلیلزاد، در رویکرد امریکا در قبال افغانستان در آینده باید واقعیت‌های کنونی در این کشور، منطقه و جهان در نظر گرفته شود و در عین حال، مانند جاهای دیگر، بر اساس منافع و ارزش‌های پایدار خود هدایت شود.
خلیلزاد در سخنان خود درباره توافق دوحه گفت که در نوامبر ۲۰۱۸، دولت ترمپ از او خواست که به وزارت خارجه برگردد و برای توافق با هدف خروج ایمن از افغانستان، دریافت تعهد از طرف طالبان و دولت افغانستان در مورد نگرانی‌های ایالات متحده در زمینه تروریسم و مذاکره برای پایان جنگ در افغانستان کار کند.
به‌گفته وی، تغییر عمده در سیاست ایالات متحده به وجود آمده بود و تصمیم رییس‌جمهور این بود که نیروهای امریکایی را از افغانستان به خانه باز گرداند.
خلیل زاد گفت چندین عامل در این تصمیم نقش داشت، از جمله اینکه جنگ برای طولانی‌مدت در افغانستان ادامه خواهد داشت و پیشرفتی نخواهد داشت. دوم اینکه آمریکا باید روی رقابت قدرت‌های بزرگ، یعنی چین، روسیه و ایران تمرکز می‌کرد و افغانستان دیگر در جنگ علیه تروریسم نقشی اساسی نداشت.
همچنین به‌گفته‌ی خلیلزاد، هدف امریکا برای تبدیل افغانستان به یک دولت مدرن و دموکراتیک غیرواقعی ارزیابی می‌شد و علی‌رغم تلاش‌های آمریکا، این کشور مشکلات حکومتی بزرگ و سطوح گسترده‌ای از فساد داشت.
وی اضافه کرد امریکا با خروج از افغانستان نیز با خطرات مواجه بود و بزرگ‌ترین خطر، تهدید بالقوه نیروهای ایالات متحده در هنگام خروج بود. خطر دوم این بود که افغانستان بار دیگر به بستری برای تهدید تروریستی علیه امریکا و متحدانش تبدیل شود.
این مقام پیشین امریکا افزود: پس از بیش از یک سال مذاکره، در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰، به دو توافق رسید: یکی با طالبان و دیگری با دولت افغانستان.
به‌گفته وی، این دو توافقنامه یک چارچوب و نقشه راه برای خروج ایالات متحده، مقابله با تروریسم، مذاکرات بین‌الافغانی بین طالبان و دولت افغانستان، آتش‌بس دائمی و روابط آینده ایالات متحده و افغانستان ارائه می‌کردند.
خلیلزاد گفت: خروج نیروهای امریکایی از افغانستان طی ۱۴ ماه، عدم استفاده از خاک افغانستان علیه امریکا، مذاکرات بین‌الافغانی و عدم حمله طالبان به نیروهای امریکایی حین خروج از مفاد توافق دوحه بود.
به‌گفته‌ی خلیل زاد، مرحله اول خروج نظامیان خارجی انجام شد و طالبان به آنان حمله نکردند و همچنین مذاکرات صلح میان دولت افغانستان و طالبان هم آغاز شد؛ اما پیشرفت نداشت.
او در ادامه گفت که پس از روی‌کارآمدن دولت بایدن، برنامه خروج نظامیان امریکایی با تأخیر چهارماهه انجام شد، اما این عقب‌نشینی مشروط به توافق سیاسی بین طالبان و دولت افغانستان بود.
خلیلزاد افزود که ارزیابی امریکا این بود که دولت افغانستان در قدرت باقی می‌ماند و نیروهایش از آن دفاع می‌کنند، اما این فرض اشتباه بود و با عقب‌نشینی نیروهای باقیمانده امریکایی، وضعیت به نفع طالبان تغییر کرد و این گروه توانست یکی پس از دیگری ولایات را تصرف کند.
وی همچنن گفت که قرار بود توافقی میان حکومت افغانستان و طالبان انجام شود اما فرار اشرف غنى، ریيس جمهور وقت افغانستان همه برنامه‌ها را خراب کرد.
خلیلزاد تصریح کرد اگر امریکا منتظر توافق میان طالبان و حکومت افغانستان می‌نشست، خروج نیروها به تعویق می‌افتاد و امریکا مجبور به اعزام نیروی بیشتر به این کشور می‌شد، در نتیجه بایدن تصمیم به خروج گرفت.
اعضای این کمیته از جمله مایکل مک‌کال دولت بایدن را متهم کردند که نتوانست مفاد این توافقنامه را با طالبان عملی کند.
درباره شهادت خلیلزاد بیشتر بخوانید.
