به گزارش ایراف، الکوزی امروز (دوشنبه، ۱۰ آذر) در یک نشست خبری گفت: اسلامآباد مدعی است برای «کمک به افغانستان» قصد باز کردن گذرگاههای تجاری را دارد، اما هدف اصلی آن حفظ منافع خود و ورود گسترده محصولات ارزانقیمت پاکستانی بهویژه پرتقال و سیبزمینی به بازار افغانستان است؛ اقدامی که میتواند به زیان تولیدکنندگان و تجار افغان تمام شود.
او با اشاره به اینکه تاجران افغانستان در ماههای گذشته بهدلیل بستهماندن گذرگاهها ضررهای سنگینی را متحمل شدهاند، افزود: «بازگشایی بدون قید و شرط دروازهها، عزت ملی را آسیب میزند و بخش تولیدی افغانستان را تضعیف میکند.»
به گفته او، تجربه نشان داده است که هر بار محدودیتها از سوی پاکستان برداشته میشود، حجم واردات بیرویه محصولات ارزانقیمت به افغانستان افزایش یافته و بازار داخلی را دچار رکود میسازد.
معاون اتاق تجارت و صنایع افغانستان از حکومت طالبان خواست در برابر فشارهای اسلامآباد پاسخی قاطع، حسابشده و مبتنی بر منافع ملی ارائه کند و اجازه ندهد که «کمکهای ظاهری پاکستان» بهانهای برای ضربهزدن به صنایع داخلی و بازار افغانستان شود.
او هشدار داد: «باز کردن شتابزدهٔ دروازهها مردم و تاجران افغانستان را ناامید میسازد و بازار داخلی را به خطر میاندازد. تصمیمگیری در این مورد باید با دقت و بر اساس منافع ملی باشد.»
روز گذشته رسانههای پاکستانی اعلام کردند که گذرگاه تورخم بهصورت محدود و فقط برای کمکهای بشردوستانه به روی افغانستان بازگشایی میشود.
به نقل از رسانههای پاکستان، وزیر خارجه این کشور در یک نشست خبری در اسلامآباد گفت که سازمان ملل درخواستی برای بازنگری در تصمیم بسته بودن گذرگاه ارائه کرده است و ممکن است اجازه عبور اقلام ضروری برای غیرنظامیان افغان صادر شود.
وی افزود که پیش از اعلام رسمی تصمیم نهایی، موضوع با رهبری نظامی و نخستوزیر پاکستان نیز در میان گذاشته خواهد شد.
علت بسته شدن گذرگاهها؛ درگیریهای اخیر طالبان و پاکستان
بسته شدن گذرگاههای مرزی افغانستان و پاکستان در ماههای اخیر، نتیجه مستقیم حمله هوایی ارتش پاکستان به کابل و ولایت پکتیکا بود.
ارتش پاکستان مدعی شد به هدف ازبین بردن رهبران تحریک طالبان پاکستان (تیتیپی) اقدام به بمباران مناطقی در کابل و پکتیکا کرد.
طالبان این اقدام را نقض آشکار حاکمیت افغانستان دانست و در واکنش، پاسگاههای مرزی پاکستان را هدف قرار دادند.
این اقدام به درگیریهای شدید میان نیروهای طالبان و ارتش پاکستان منجر شد و تلفات انسانی در هر دو سوی مرز برجای گذاشت.
پس از چند روز تنش، مذاکراتی در دوحه برگزار شد که به یک آتشبس موقت انجامید.
با این حال، ادامه گفتوگوها در استانبول بینتیجه پایان یافت.
در نتیجه باید گفت که بسته شدن گذرگاهها نه صرفاً یک موضوع اقتصادی، بلکه پیامد مستقیم بحران امنیتی میان طالبان و پاکستان بود؛ بحرانی که تجارت میان دو کشور را مختل کرد.
