به گزارش ایراف، به نقل از ایسنا، عبدالشکور هده‌وال، کارشناس اقتصادی، تأکید کرده است: «واخان نزدیک‌ترین و به‌صرفه‌ترین مسیر برای افغانستان است و فعالان اقتصادی می‌توانند از طریق آن تجارت خود را به‌طور چشمگیری توسعه دهند.»
به گفته او، این گذرگاه نه‌تنها هزینه‌های حمل‌ونقل را کاهش می‌دهد، بلکه امکان افزایش حجم مبادلات تجاری را نیز فراهم می‌سازد.
چین؛ شریک کلیدی کابل
اتاق بازرگانی و سرمایه‌گذاری افغانستان نیز با اشاره به جایگاه چین در تجارت خارجی این کشور اعلام کرده است که حجم مبادلات سالانه میان کابل و پکن حدود یک میلیارد دلار برآورد می‌شود.
جان‌آقا نوید، سخنگوی این اتاق، معتقد است که فعال شدن کریدور واخان می‌تواند ظرفیت صادرات افغانستان را به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهد و در عین حال به‌عنوان یک مسیر ترانزیتی تازه، امکان انتقال کالاهای چینی به سایر کشورهای منطقه را فراهم کند.
تقویت همکاری‌های منطقه‌ای
وزارت اقتصاد طالبان نیز این پروژه را فراتر از یک مسیر تجاری صرف می‌داند.
عبداللطیف نظری، معاون امور فنی این وزارتخانه، تأکید کرده است که کریدور واخان نقشی کلیدی در گسترش صادرات افغانستان، دسترسی به بازارهای بین‌المللی و تقویت همکاری‌های منطقه‌ای ایفا خواهد کرد.
در نهایت باید نتیجه گرفت که کریدور واخان امروز بیش از یک مسیر جغرافیایی است؛ این گذرگاه می‌تواند به ابزاری راهبردی برای تغییر معادلات اقتصادی افغانستان بدل شود.
اگر این مسیر به‌طور کامل فعال گردد، نه‌تنها صادرات افغانستان به چین جهش خواهد یافت، بلکه جایگاه کابل در شبکه تجارت منطقه‌ای نیز تقویت می‌شود.
با این حال، واقعیت‌های سیاسی و امنیتی نشان می‌دهد که گشایش کامل این مسیر با موانع جدی روبه‌رو است.
طالبان به‌عنوان حاکم فعلی افغانستان، بارها بر اهمیت راهبردی واخان تأکید کرده و آن را یکی از اولویت‌های اقتصادی خود معرفی کرده‌اند.
اما در سوی دیگر، چین با وجود آنکه شریک تجاری کلیدی کابل محسوب می‌شود، تاکنون تمایل چندانی برای عملیاتی کردن این کریدور نشان نداده است.
دلایل این بی‌میلی عمدتاً به نگرانی‌های امنیتی پکن بازمی‌گردد.
منطقه واخان در نزدیکی مرز سین‌کیانگ قرار دارد؛ جایی که چین نسبت به فعالیت احتمالی گروه‌های اویغور حساسیت بالایی دارد.
مقامات چینی بیم آن دارند که گشایش این مسیر، امکان رخنه و رفت‌وآمد عناصر اویغور یا گروه‌های شبه‌نظامی را فراهم کند و امنیت داخلی این کشور را به خطر اندازد.
علاوه بر این، نبود زیرساخت‌های مناسب در واخان و شرایط دشوار جغرافیایی نیز از دیگر عواملی است که چین را در تصمیم‌گیری محتاط کرده است.
