به گزارش ایراف، در تازه‌ترین تحول اقتصادی، افغانستان و ازبکستان توافق‌های مهمی را نهایی کردند که به گفته مقام‌های طالبان در بلخ، نقطه عطفی در همکاری‌های دو کشور محسوب می‌شود.
عطاءالله زید، سخنگوی والی طالبان در بلخ، امروز (یکشنبه، ۲ آذر) با انتشار یادداشتی در ایکس اعلام کرد: «بر اساس این توافق، ازبکستان داروهای خود را با قیمت کمتر به افغانستان، به‌ویژه کابل، صادر خواهد کرد. همچنین بخش خصوصی افغانستان از این پس زغال‌سنگ خود را به جای پاکستان، به ازبکستان ارسال می‌کند و در مقابل، سیمان مورد نیاز کشور از سوی ازبکستان تأمین خواهد شد.»
این توافق در شرایطی صورت گرفته که افغانستان طی ماه‌های اخیر با کمبود جدی سیمان روبه‌رو بود؛ مشکلی که روند ساخت‌وساز را کند کرده بود.
سخنگوی والی طالبان در بلخ تأکید کرد که با اجرای این قرارداد، نیاز افغانستان به سیمان به طور قابل توجهی تأمین شده و پروژه‌های عمرانی با سرعت بیشتری پیش خواهند رفت.
این در حالی است که زید روز گذشته نیز اعلام کرده بود که صادرات میوه‌های تازه افغانستان به بازارهای ازبکستان و دیگر کشورهای آسیای میانه رسما آغاز شده است.
او گفت که اولین محموله شامل ۵۰۰ تُن انار، سیب و توت خشک به ارزش ۲۵۰ هزار دلار از طریق بندر حیرتان به ازبکستان صادر شده است.
اما این تغییر مسیر تجاری بی‌ارتباط با بحران روابط طالبان افغانستان و پاکستان نیست.
طی ماه‌های اخیر، انسداد طولانی‌مدت مرزها و توقف هزاران کانتینر کالای افغان در بنادر پاکستان، خسارت‌های سنگینی به تاجران وارد کرد؛ به‌گونه‌ای که اتاق تجارت افغانستان اعلام کرد تاجران روزانه حدود دو میلیون دلار ضرر متحمل شدند.
در واکنش به این وضعیت، ملا عبدالغنی برادر آخوند، معاون اقتصادی نخست وزیر طالبان، در نشست‌های متعدد با تاجران و صنعتکاران دستور داد تجارت از مسیرهای جایگزین هرچه سریع‌تر عملی شود.
او تأکید کرد: «پاکستان اگر خواهان گشایش راه‌های تجارتی با افغانستان است، باید تضمین‌های قوی بدهد که تحت هیچ شرایطی دوباره مرزها بسته نشود».
همچنین به واردکنندگان دارو دستور داد ظرف سه ماه روابط تجاری با پاکستان را خاتمه دهند و مسیرهای دیگر را جایگزین کنند.
وزارت دارایی طالبان نیز به تازگی اعلام کرده است که قطع روابط تجاری با پاکستان «هیچ فشار محسوس» بر اقتصاد افغانستان وارد نکرده و مسیرهای شمالی و آسیای میانه توانسته‌اند بخش بزرگی از حجم تجارت را مدیریت کنند.
این تحولات نشان می‌دهد کابل در حال کاهش وابستگی سنتی به پاکستان و حرکت به سوی همکاری‌های گسترده‌تر با کشورهای آسیای میانه است؛ مسیری که می‌تواند آینده تجارت افغانستان را متنوع‌تر و پایدارتر سازد.
