به گزارش ایراف، به نقل از گزارش تحلیلی این رسانه که امروز (پنجشنبه، ۲۹ آبان) منتشر شد، طالبان در داخل افغانستان همچنان زبان مقاومت و ایدئولوژی سخت‌گیرانه خود را حفظ کرده‌اند؛ آموزش دختران ممنوع است، زنان با محدودیت‌های جدی در کار و حضور اجتماعی روبه‌رو هستند، آزادی رسانه‌ها محدود شده و آزادی‌های مدنی در چارچوب تنگ تفسیر دولتی از شریعت اعمال می‌شود. اما در عرصه دیپلماسی خارجی، رویکرد طالبان تغییر می‌کند و انعطاف، سازش و عمل‌گرایی سریع جایگزین می‌شود.
این روزنامه می‌نویسد دوگانگی طالبان چالشی بنیادی را نشان می‌دهد: مشروعیت. طالبان کنترل داخلی را از راه ایدئولوژی اعمال می‌کنند، اما بقا در سطح جهانی را با عمل‌گرایی دنبال می‌کنند. صداهای وابسته به طالبان در گذشته از «جهاد در کشمیر» تمجید کرده و همدردی شدیدی با مسلمانان هند نشان می‌دادند، اما در سفرهای سطح‌بالای دهلی، مقامات طالبان درباره کشمیر و خشونت‌های اسلام‌ستیزانه سکوت کامل اختیار کرده‌اند. به باور این روزنامه، این سکوت عمدی است زیرا انتقاد از هند می‌تواند دسترسی طالبان به تجارت و دیپلماسی را تهدید کند.
اکسپرس تریبون همچنین به تضاد دیگر در نحوه برخورد طالبان با مرزها اشاره می‌کند: طالبان همچنان خط دیورند را به رسمیت نمی‌شناسند و با پاکستان چالش ایجاد می‌کنند، اما با هند با احتیاط، احترام و اطمینان سخن می‌گویند؛ به‌ویژه درباره عدم استفاده گروه‌های ضدپاکستان از خاک افغانستان. این عدم تقارن نشان می‌دهد طالبان خطر دیپلماتیک را کجا می‌بینند و فرصت را کجا؛ با پاکستان احساس قدرت ژئوگرافی دارند، اما با هند در موقعیت درخواست‌کننده‌اند.
این روزنامه خاطرنشان می‌کند طالبان بارها اعلام کرده‌اند به دنبال شناسایی جهانی نیستند و شناسایی «به شروط خودشان» خواهد بود. با این حال، سفرهای پی‌درپی وزرای طالبان به دهلی ــ با وجود عدم شناسایی رسمی هند ــ نشان می‌دهد که آنان به‌دنبال دیده‌شدن، مشروعیت و عادی‌سازی ظاهری روابط هستند.
اکسپرس تریبون محاسبات هند را نیز روشن توصیف می‌کند: حضور استراتژیک بدون حضور نظامی، توازن در برابر نفوذ پاکستان، حفاظت از پروژه‌های ۳ میلیارد دلاری در افغانستان، دسترسی درازمدت به انرژی و بازارهای آسیای مرکزی و نظارت اطلاعاتی در منطقه‌ای که گروه‌های افراطی فراملی فعال‌اند.
به باور این روزنامه، هند احتمالاً فعلاً طالبان را به رسمیت نخواهد شناخت، اما از تعامل برای منافع راهبردی خود استفاده خواهد کرد.
این روزنامه در جمع‌بندی می‌نویسد: «چرخش سریع طالبان به‌سوی هند داستان بزرگ‌تری را بیان می‌کند: در سال ۲۰۲۵، ایدئولوژی همچنان بر فضای داخلی آنها حکم می‌کند؛ اما نیاز اقتصادی، انزوای دیپلماتیک و فشار منطقه‌ای سیاست خارجی را هدایت می‌کند.» طالبان نه یک بلوک ایدئولوژیک یکپارچه، بلکه حکومتی شکننده‌اند که برای بقا می‌کوشند و آماده‌اند دهه‌ها شعار را کنار بگذارند وقتی مسیرهای تجاری، گندم و فرصت‌های دیپلماتیک در میان باشد.
به نوشته اکسپرس تریبون، هند نیز با احتیاط درگیر خواهد ماند ــ آگاه از اینکه هرچند طالبان لحن خود را تعدیل کرده‌اند، اما قابل‌اعتماد بودن آنها در بلندمدت همچنان محل تردید است. در منطقه‌ای با اتحادهای سیال و وابستگی‌های سخت، آغوش ناگهانی طالبان به‌سوی هند نه یک تحول، بلکه یک افشاگری است: «وقتی قدرت با ضرورت روبه‌رو شود، ایدئولوژی خم می‌شود.»
