به گزارش ایراف، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در هفتههای اخیر با توقیف یک نفتکش ونزوئلایی و افزایش جایزه برای دستگیری نیکلاس مادورو، رئیسجمهوری ونزوئلا، عملاً سیاست تهدید و فشار مستقیم را در پیش گرفته است.
این اقدامات در حالی صورت میگیرد که آمریکا خود را مدافع «قانون» معرفی میکند، اما در عمل به راهزنی دریایی و نقض آشکار حقوق بینالملل دست زده است.
مادورو و انتخابات جنجالی
نیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا که پس از هوگو چاوز قدرت را در دست گرفت، در انتخابات ۲۰۲۴ پیروز اعلام شد؛ انتخاباتی که مخالفان آن را تقلبی دانستند.
با این حال، واشنگتن به جای حمایت از روندهای دموکراتیک داخلی، تلاش کرده با فشار خارجی و تهدید نظامی، آینده سیاسی ونزوئلا را تعیین کند.
بهانه مهاجرت و مواد مخدر
ترامپ، مادورو را مسئول موج مهاجرت ونزوئلاییها به آمریکا معرفی کرده و حتی مدعی شده زندانها و تیمارستانهای ونزوئلا خالی شدهاند تا مهاجران به آمریکا فرستاده شوند؛ ادعایی که هیچ مدرک مستندی ندارد.
در حوزه مواد مخدر نیز، آمریکا با بزرگنمایی نقش ونزوئلا، آن را به عنوان «مرکز قاچاق» معرفی کرده، در حالی که گزارشهای رسمی خود واشنگتن نشان میدهد فنتانیل عمدتاً در مکزیک تولید میشود و از طریق مرز زمینی وارد آمریکا میگردد.
حضور نظامی بیسابقه
اعزام ۱۵ هزار نیروی نظامی و ناوهای هواپیمابر به کارائیب، بزرگترین حضور نظامی آمریکا در منطقه از زمان حمله به پاناما در سال ۱۹۸۹ است.
این اقدام آشکارا نشان میدهد واشنگتن به دنبال نمایش قدرت و ایجاد فضای تهدید علیه کشوری است که منابع عظیم نفتی دارد.
توقیف نفتکش ونزوئلایی نیز بهروشنی نشان داد که هدف اصلی آمریکا نه مبارزه با مواد مخدر، بلکه دسترسی به نفت این کشور است.
نقش واقعی ونزوئلا در قاچاق
کارشناسان مستقل تأکید دارند ونزوئلا تنها یک مسیر ترانزیتی کوچک در قاچاق جهانی مواد مخدر است و سهم آن بسیار اندک است.
اما آمریکا با تمرکز بر این کشور، تلاش دارد افکار عمومی را متقاعد کند که حضور نظامی گستردهاش در منطقه توجیهپذیر است.
نفت؛ انگیزه پنهان واشنگتن
ونزوئلا با داشتن بزرگترین ذخایر اثباتشده نفت خام جهان، همواره هدف طمع قدرتهای غربی بوده است.
تولید روزانه این کشور حدود ۹۰۰ هزار بشکه است و چین بزرگترین خریدار آن محسوب میشود.
ترامپ پس از توقیف نفتکش ونزوئلایی حتی آشکارا گفت: «فکر میکنم نفت آن را برای خودمان نگه داریم.» این جمله بهخوبی نشان میدهد که ادعاهای آمریکا درباره مبارزه با مواد مخدر تنها پوششی برای سیاستهای نفتی و اقتصادی آن است.
احتمال حمله نظامی
ترامپ در تماس تلفنی با مادورو ضربالاجلی برای ترک کشور تعیین کرده بود؛ اقدامی که یادآور سیاستهای مداخلهجویانه آمریکا در آمریکای لاتین است. سخنگوی کاخ سفید نیز استقرار نیروهای زمینی در خاک ونزوئلا را منتفی ندانست.
تحلیلگران معتقدند گستردگی حضور نظامی آمریکا در کارائیب نشانهای است از برنامهریزی برای اقداماتی فراتر از مبارزه با قاچاق، و احتمال حمله مستقیم به ونزوئلا را نمیتوان نادیده گرفت.
جمعبندی
آنچه امروز در کارائیب جریان دارد، بیش از هر چیز بازتابی از سیاستهای سلطهجویانه و نفتمحور واشنگتن است.
آمریکا با استفاده از بهانه مهاجرت و مواد مخدر، در تلاش است تا زمینه دخالت نظامی و دستاندازی به منابع طبیعی ونزوئلا را فراهم کند؛ رویکردی که بار دیگر چهره واقعی سیاست خارجی این کشور را آشکار میسازد.
بیشتر بخوانید:
رشد ۴۰ درصدی مبادلات مرزی میلک؛ تردد کامیونها به ۱۰۰۰ دستگاه در روز میرسد
آخرین فرصت ثبتنام در طرح آمایش ۱۹؛ جاماندگان تا ۲۶ آذر مهلت دارند
