به گزارش ایراف، نشستی بیسابقه با حضور سران، رهبران و شخصیتهای سیاسی از تمام جریانهای افغانستان تحت عنوان «نشست همصدایی جریانهای همسوی افغانستان» در پلتفرم زوم برگزار شد؛ نشستی که هدف آن شکلدادن به بزرگترین جریان مستقل و فراگیر افغانی عنوان شده است.
در این نشست، چهرههای مطرح سیاسی افغانستان مثل: حنیف اتمر، محمد محقق، یونس قانونی، عطامحمد نور، عبدالرشید دوستم، احمد مسعود، اسماعیل خان، سرور دانش و شماری دیگر از چهرههای سیاسی شرکت کرده و با انتشار بیانیهای از همگرایی و همسویی خبر دادند.
این اقدام، اگر به شکل درست مدیریت شود، میتواند آغاز مرحلهای تازه در سیاست افغانستان باشد؛ مرحلهای که در آن صلح پایدار، مشارکت همگانی، ملتسازی، اجماع ملی و گفتوگو بجای جنگ در مرکز توجه قرار گیرد.
اجماع ملی؛ حلقه گمشده سیاست افغانستان
افغانستان طی دههها درگیر شکافهای قومی، زبانی، سیاسی و ایدئولوژیک بوده که بخش عمده این مشکلات، برخاسته از مداخلهگری قدرتهای بزرگ و نادیده گرفتن خواست و اراده مردم افغانستان بوده است.
نبود اجماع ملی باعث شده ساختار قدرت هرگز ثبات پایدار پیدا نکند و هر تحول سیاسی، زمینهساز بحران تازه شود.
در نشستها، کنفرانسها و گفتگوهای پیش از این، یا قدرتهای بزرگ تصمیمگیرنده بودند یا بخشی از جریانهای سیاسی عمدا از دور مذاکرات حذف میشدند.
کنفرانس بن در سال ۲۰۰۱ شاهدی بر این مدعا است که هرگاه قدرتهای خارجی بهخصوص آمریکا، نقش تعیین کننده داشته باشد، نتیجهای جز جنگ، ناامنی و نارضایتی به دست نخواهد آمد.
عدم دعوت از طالبان در بن و دخالت مستقیم آمریکا در به کرسی نشاندن کرزی، زمینهساز ادامهدار شدن جنگ در افغانستان بود.
از این رو به صراحت میتوان گفت که هر جریان متکی به قدرتهای خارجی یا تحت تاثیر مستقیم آنها در افغانستان محکوم به شکست است. همانطور که بدون حضور همه جریانهای سیاسی نمیتوان داعیه همهشمول بودن داشت، بدون اراده جمعی برخاسته از درون نیز نمیتوان به اجماع ملی رسید.
اهمیت «نشست همصدایی جریانهای همسوی افغانستان» دقیقاً در همین نقطه نهفته است: رهبران و جریانهای مختلف، از اسلامگرا تا جمهوریتخواه، از مهاجرین تا نخبگان داخلی، فرصتی یافتهاند تا یک زبان مشترک برای آینده افغانستان تعریف کنند.
این جریان چنانچه در مسیر درست خود قرار بگیرد، میتواند فصل جدیدی از تاریخ افغانستان را رقم بزند.
با توجه به تجربههای تلخ گذشته که یا همهشمول نبودند و یا تحت تاثیر فشارهای بیرونی قرار داشتند، این فرصت میتواند نقطه عطفی برای همه گروههای افغانی باشد.
گفتوگو به جای جنگ؛ تنها راه ممکن
واقعیت امروز افغانستان این است که هیچ طرفی توان پایاندادن به بحران فعلی از راه جنگ را ندارد. طالبان با تمام تلاشهای خود، نتوانسته مشروعیت ملی و بینالمللی لازم را کسب کنند.
از سوی دیگر مخالفان طالبان نیز با وجود توان سیاسی و اجتماعی، فاقد قدرت نظامی و سازماندهی لازم برای یک تقابل گستردهاند.
در چنین فضایی، «مذاکره بین الافغانی» تنها راه ممکن برای حل بحران، نه از سر ضعف، بلکه از سر واقعبینی است.
چنانچه طالبان بپذیرند که بدون حضور و فعالیت سایر گروههای داخلی افغانستان، قادر به حکومت کردن در درازمدت نیستند، راه مذاکره برای آغاز گفتگوهای بینالافغانی باز میشود.
با چنین رویکردی میتوان به آینده امیدوار بود و از دل بحرانهای موجود، فرصتی تاریخی ایجاد کرد. فرصتی که بتواند سرنوشت مردم افغانستان را به سوی صلح و آرامش رهنمون کند.
اگر نشست همصدایی رهبران افغانستان بتواند یک چارچوب روشن برای اجماع ملی، ملتسازی و گفتوگوی واقعی با طالبان ایجاد کند، افغانستان پس از سالها میتواند در مسیر صلح پایدار قرار گیرد.
اما اگر این نشست به رقابتهای قدیمی، سهمخواهیهای شخصی یا بیاعتمادی تاریخی فروکاسته شود، فرصت دیگری از دست خواهد رفت.
افغانستان امروز نیازمند شجاعت گفتوگو است؛ شجاعت ساختن آیندهای که در آن مردم بر سرنوشت خویش حاکم باشند.
تلویزیون اینترنتی ایراف آغاز به کار کرد
آخرین اخبار افغانستان را در ایراف بخوانید:
ساماندهی نیروی کار خارجی مجاز؛ ضرورتی برای جلوگیری از اختلال در تولید
فیلم | تشکیل بزرگترین مجمع سیاسی افغانستان برای تشکیل نظام مشروع و صلح پایدار
