به گزارش ایراف، این قطعنامه با ۱۲۳ رأی موافق، ۷ رأی مخالف و ۴۱ رأی ممتنع به تصویب رسید و آمریکا نیز در کنار اسرائیل به آن رأی منفی داد.
مجمع عمومی در متن این قطعنامه تأکید کرده است که تصمیم رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ برای اعمال قوانین و حاکمیت خود بر جولان اشغالی سوریه «بیاعتبار» بوده و باید لغو شود.
همچنین از تلآویو خواسته شده مذاکرات با دمشق و بیروت را از سر بگیرد و به تعهدات پیشین پایبند بماند.
هرچند قطعنامههای مجمع عمومی الزامآور نیستند، اما وزن نمادین و سیاسی بالایی دارند و بازتابدهنده گرایش عمومی جامعه جهانی علیه اشغالگری محسوب میشوند.
در واکنش به این تصمیم، دنی دانون، نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل مدعی شد که مجمع عمومی «از واقعیت دور است» و به جای تمرکز بر آنچه او «جنایتهای محور ایران و فعالیت شبهنظامیان در سوریه» خواند، اسرائیل را به عقبنشینی از «نوار دفاعی حیاتی» خود در جولان فراخوانده است.
وی تأکید کرد رژیم صهیونیستی «هرگز از جولان دست نخواهد کشید» و به مرزهای ۱۹۶۷ بازنمیگردد.
این رأیگیری بار دیگر نشان داد که رژیم صهیونیستی و حامی اصلیاش آمریکا در برابر اجماع جهانی علیه اشغالگری، در موضع انزوا قرار گرفتهاند.
لازم به ذکر است که مرزهای ۱۹۶۷ همان خطوطی هستند که پیش از جنگ ششروزه میان اسرائیل و کشورهای عربی وجود داشت.
در آن زمان کرانه باختری زیر نظر اردن بود، نوار غزه در اختیار مصر قرار داشت، بلندیهای جولان متعلق به سوریه بود و شبهجزیره سینا هم بخشی از خاک مصر محسوب میشد.
رژیم اسرائیل در جنگ سال ۱۹۶۷ این مناطق را اشغال کرد و از آن زمان اصطلاح «مرزهای ۱۹۶۷» به معنای بازگشت به وضعیت پیش از آن جنگ به کار میرود.
این مرزها در قطعنامههای سازمان ملل به عنوان مرزهای قانونی شناخته میشوند و کشورهای عربی و فلسطینیها خواستار عقبنشینی اسرائیل به همان خطوط هستند.
