به گزارش ایراف، به نقل از نیویورک تایمز، پاکستان در سال جاری میلادی حدود یک میلیون پناهجوی افغانستانی را اخراج کرده است که مقامات پاکستانی دلیل این اقدام را ناتوانی در ادامه میزبانی از جمعیت بزرگ پناهندگان عنوان کرده‌اند. این عملیات گسترده در حالی انجام می‌شود که درگیری‌های مرزی بین دو کشور نیز تشدید یافته است.
بسیاری از این پناهندگان از زمان تهاجم شوروی سابق به افغانستان در سال ۱۹۷۹ در پاکستان ساکن شده‌اند و این کشور برای دهه‌ها مأمنی برای آنان بوده است.
اما اکنون نگرش میزبان تغییر کرده و پاکستان خود را میزبان آنان نمی‌داند و مقامات پاکستان آنان را وادار به بازگشت به کشوری می‌کنند که بسیاری از آنان هرگز در آن زندگی نکرده‌اند و با کمبود شدید شغل و مسکن ارزان مواجه است.
اگرچه اخراج افغان‌ها از پاکستان پدیده جدیدی نیست، اما مقیاس کنونی آن نسبت به گذشته بی‌سابقه توصیف شده است.
دولت پاکستان عزم خود را برای اخراج افغان‌ها، بدون توجه به وضعیت مهاجرتی آنان، جزم کرده است. این فشار تا جایی پیش رفته که از شهروندان عادی خواسته شده تا حضور افغان‌ها را گزارش دهند و در برخی استان‌ها از سیستم‌های رسمی برای تسهیل این روند استفاده می‌شود. گزارش‌های سازمان ملل حاکی از آن است که تعداد دستگیری‌های افغانستانی ها در پاکستان در سال جاری ۱۲ برابر بیشتر از سال گذشته بوده است.
ریشه‌های تشدید اخراج مهاجران افغانستانی از پاکستان: امنیت و اقتصاد
بر اساس گزارش نیویورک تایمز، دو عامل اصلی به تشدید این بحران دامن زده است: ابتدا بحران اقتصادی زیرا پاکستان خود با مشکلات اقتصاد دست به گریبان است و حضور افغان‌ها را به عنوان رقیب در بازار کار و مصرف‌کننده منابع محدود می‌بیند.
عامل دیگر تنش‌های امنیتی می‌باشد زیرا دولت پاکستان افغان‌ها را با جرائم، قاچاق مواد مخدر و حتی تروریسم مرتبط می‌داند و آنان را تهدیدی برای امنیت ملی معرفی می‌کند. حضور طالبان در افغانستان و ارتباطش با گروه‌های شورشی پاکستانی نیز به این تنش‌ها دامن زده است.
بحران منطقه‌ای و آینده‌ی نامعلوم مهاجران بازگشته به وطن
این گزارش در پایان می‌افزايد علاوه بر پاکستان، ایران نیز در سال جاری بیش از ۱.۵ میلیون مهاجر افغانستانی را اخراج کرده است. در مجموع، این دو کشور از سال ۲۰۲۳ تاکنون بیش از ۴.۵ میلیون مهاجر افغانستانی را به سمت مرزها روانه کرده‌اند.
این اخراج‌های جمعی، به ویژه فقیرترین اقشار را در وضعیتی از ناامنی و ترس قرار داده و آنان را به سمت سرزمینی سوق می‌دهد که با جنگ، فقر و بحران انسانی دست و پنجه نرم می‌کند.
