به گزارش ایراف، حمله مسلحانه جاسوس سابق سیا در نزدیکی کاخ سفید که رسانه‌‌های آمریکایی او را مهاجر افغانستانی معرفی می‌کنند، علاوه بر جنبه‌های امنیتی، پیامدهای اجتماعی جدی در پی داشته است.
افزایش فشار روانی بر مهاجران؛ «جرم شخصی، بدنامی ملی»
بسیاری از کاربران افغان تأکید کرده‌اند که هرگز با اعمال خشونت‌آمیز و مسلحانه موافق نیستند، بلکه دلیل اصلی مهاجرت‌شان، دوری از این‌چنین اقدامات است.
اصغر اشراق، روزنامه‌نگار افغانستانی در واکنشی صریح نوشته است که جامعه مهاجر بار دیگر «در موقعیت دشوار دفاع از هویت» قرار گرفته است. او با اشاره به نگاه‌های سوءظن‌آمیز پس از چنین حوادثی می‌گوید: «رفتار یک گروه محدود، حیثیت یک ملت را زیر فشار می‌برد.»
به باور او، تصویر افغانستان در جهان در سال‌های گذشته با مجموعه‌ای از بحران‌ها و خشونت‌ها گره خورده و همین امر بیان هویت افغانستانی را برای بسیاری دشوار ساخته است.
حميرا قادری، نویسنده و فعال فرهنگی، احساسات جامعه مهاجر را بازتاب داده و می‌نویسد این حادثه «سرنوشت هزاران مهاجر» را تحت تأثیر قرار داده است. وی نوشته است: «جهالت یک گروه، دامن تمام مردم را گرفته است. مردمانی که نه راه بازگشت دارند و نه راهی روشن در پیش رو.»
انتقاد مهاجرین از تندروها: «تاوان وحشی‌گری هم‌وطنان جاهل را می‌دهیم»
هومن اوستا، از کاربران شبکه‌های اجتماعی در واکنش خود لحن انتقادی‌تری اتخاذ کرده و مدعی است افغانستان «به جای انسان، هیولا تحویل جامعه جهانی داده است». او می‌نویسد: «جهان حق دارد با تردید به مهاجران افغان نگاه کند، زیرا در سال‌های اخیر نام افغانستان با خشونت در نقاط مختلف جهان گره خورده است.»
هرچند او در پایان تأکید می‌کند که «حرمت وطن‌داران شریف» محفوظ است، اما نوشته‌اش از نگرانی عمیق او نسبت به تداوم کلیشه‌های منفی علیه افغان‌ها حکایت دارد.
در کنار واکنش‌های احساسی، برخی کاربران نیز روی ابعاد امنیتی و سیاسی موضوع تمرکز کرده‌اند. سیدعبدالله نایاب، خبرنگار افغانستانی با اشاره به پیشینه همکاری لکنوال با سازمان سیا، این حادثه را «پیامد نقص در روند شناسایی و گزینش» همکاران افغان می‌داند.
عزیز بارز، نویسنده و پژوهشگر نیز این پرسش را مطرح کرده است که آیا بررسی‌های امنیتی و روان‌شناسی برای انتقال همکاران افغان به آمریکا به اندازه کافی دقیق انجام نشده است؟ او تأکید می‌کند که طرح چنین پرسش‌هایی نباید به معنای متهم‌کردن هزاران نیروی صادق افغان باشد، بلکه برای جلوگیری از تکرار چنین رویدادهایی ضروری است.
مجموع واکنش‌ها نشان می‌دهد که جامعه مهاجر افغانستان با ترس و نگرانی به پیامدهای این حادثه می‌نگرد. هنوز معلوم نیست تصمیمات تازه ترامپ، تا چه اندازه می‌تواند بر وضعیت زندگی هزاران مهاجر افغانستانی در آمریکا تاثیر بگذارد.
هسته اصلی انتقادها به این واقعیت برمی‌گردد که مهاجران، دانشجویان و پناهجویانی که خود قربانی خشونت و تبعیض بوده‌اند، اکنون مجبور به پرداخت هزینه اعمال کسانی‌اند که هیچ ارتباطی با آن‌ها ندارند.
تصمیمات تند و شتابزده ترامپ در قبال مهاجرین افغانستانی، بار دیگر یادآور برخوردهای تحقیرآمیز و از بالا به پایین آمریکا نسبت به ملت افغانستان است. در حالی‌که هیچ‌گاه نمی‌توان جرم یک فرد را به یک ملت نسبت داد، اما تصمیم ترامپ به‌وضوح بیانگر این اصل اساسی است که آمریکا هرگز رفیق خوبی برای ملت‌ها نیست، بلکه تنها به دنبال منافع خود است.
