به گزارش ایراف به نقل از گزارش امروز (دوشنبه، ۲۶ آبان) نشریه قزاقی این‌بیزنس، ساخت این کانال از مارس ۲۰۲۲ آغاز شده و هدف آن آبیاری حدود ۵۵۰ هزار هکتار زمین کشاورزی در شمال افغانستان است.
این کانال بیش از ۱۵ درصد آب رودخانه آمودریا را به سمت اراضی خشک افغانستان منحرف می‌کند.
نخستین بخش آن به طول ۱۰۸ کیلومتر در سال ۲۰۲۳ به بهره‌برداری رسید و مرحله دوم نیز در حال تکمیل است.
نگرانی‌های منطقه‌ای و نگاه به روسیه
این‌بیزنس می‌نویسد که با تکمیل کانال قوش‌تپه، ترکمنستان و بخش‌های غربی ازبکستان عملاً بدون آب خواهند ماند.
در همین زمینه، راوشان نازاروف، دانشیار دانشگاه اقتصادی روسیه (شعبه تاشکند)، هشدار داده است: «اگر روسیه به آسیای میانه در زمینه آب کمک نکند، این منطقه با موج گسترده‌ای از مهاجرت روبه‌رو خواهد شد. اکثر مردم پروژه انتقال رودخانه‌های سیبری به آسیای میانه را یا غیرممکن می‌دانند یا بسیار پرهزینه. اما آیا چیزی مهم‌تر از جان انسان‌ها و حفظ یک کشور وجود دارد؟
امروز جمعیت منطقه حدود ۸۰ میلیون نفر است و به‌زودی به نقطه بحرانی ۱۰۰ میلیون نفر خواهد رسید. اگر روسیه آب‌های سیبری را به اشتراک نگذارد، با ورود ۱۰۰ میلیون پناهنده مواجه خواهد شد.»
داده‌های مصرف آب و مشکلات ساختاری
بر اساس آمار سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، ترکمنستان با جمعیت تنها ۷ میلیون نفر، سالانه ۵۳ کیلومتر مکعب آب مصرف می‌کند؛ رقمی که حتی از مجموع مصرف قزاقستان و ازبکستان بیشتر است.
کارشناسان دلیل این مصرف بالا را فرسودگی شدید تأسیسات مهندسی، تبخیر گسترده و نبود کانال‌های بتنی در این کشور می‌دانند.
در قرقیزستان نیز از سال ۲۰۲۰ مشکلات مشابهی در حوزه آب گزارش شده است.
این‌بیزنس در پایان گزارش خود تأکید می‌کند که انتقال رودخانه‌های سیبری از طریق قزاقستان به آسیای میانه می‌تواند به سود تمامی جمهوری‌های منطقه باشد و تنها راهکار پایدار برای مقابله با بحران کم‌آبی ناشی از پروژه‌های جدید، از جمله کانال قوش‌تپه افغانستان، خواهد بود.
