به گزارش ایراف، رفیع که از چهره‌های برجسته نظامی و سیاسی افغانستان در دهه‌های پرتنش این کشور به‌شمار می‌رفت، در سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۴ و سپس از ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸، سکان وزارت دفاع جمهوری دموکراتیک افغانستان را در دست داشت.
او همچنین در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۹۸۸، به‌عنوان یکی از معاونان دکتر نجیب‌الله معرفی شد.
محمد رفیع در سال ۱۹۴۶ میلادی در شهرستان پغمان، واقع در ولایت کابل، به دنیا آمد.
تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌اش را در دبیرستان حبیبه گذراند و سپس وارد دانشکده حربی شد.
پس از پایان دوره عالی نظامی، برای تکمیل آموزش‌های تخصصی به اتحاد جماهیر شوروی اعزام شد.
در سال ۱۳۵۲ خورشیدی، رفیع در کودتای محمد داوود خان مشارکت داشت و پس از آن به فرماندهی لشکر چهارم زرهی منصوب شد.
با وقوع انقلاب ثور در سال ۱۳۵۷، او به‌عنوان وزیر خدمات عمومی انتخاب شد، اما تنها سه ماه بعد، به دستور حفیظ‌الله امین بازداشت و به زندان پل چرخی منتقل شد.
با تغییر قدرت و روی کار آمدن ببرک کارمل در سال ۱۳۵۸، محمد رفیع از زندان آزاد شد و بار دیگر در مقام وزیر دفاع به عرصه سیاست بازگشت.
او از اعضای فعال جناح پرچم حزب دموکراتیک خلق افغانستان بود و نقش مهمی در تحولات نظامی آن دوران ایفا کرد.
پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان، رفیع از سیاست مصالحه ملی و دفاع مستقلانه دکتر نجیب‌الله حمایت کرد.
با سقوط دولت نجیب‌الله و قدرت‌گیری مجاهدین، افغانستان را ترک کرد و در سال‌های اخیر در آلمان زندگی می‌کرد.
درگذشت او، پایانی بر زندگی یکی از چهره‌های تأثیرگذار تاریخ معاصر افغانستان بود؛ فردی که در بزنگاه‌های مهم سیاسی و نظامی کشورش، حضوری پررنگ داشت.
