به گزارش ایراف، این اقدام با همکاری مشترک سه کشور ایران، تاجیکستان و عراق به یونسکو پیشنهاد و تصویب شد.
منشور کوروش که از آن به عنوان نخستین بیانیه جهانی حقوق بشر یاد می‌شود، بیش از دو هزار و پانصد سال قدمت دارد و در واقع استوانه‌ای گِلی است که بر آن فرمان‌ها و دیدگاه‌های کوروش هخامنشی درباره آزادی، عدالت و احترام به باورهای ملت‌های مغلوب نقش بسته است.
منشور کوروش، یا استوانه کوروش بزرگ، به دستور کوروش دوم، بنیان‌گذار سلسله هخامنشی، پس از فتح بابل در سال ۵۳۹ پیش از میلاد نگاشته شد. متن منشور به خط میخی و به زبان اکدی نوشته شده است. در این منشور، کوروش ضمن اعلام آزادی اسیران بابلی، بر بازگرداندن خدایان و مردم به سرزمین‌هایشان، منع ویرانی معابد و احترام به باورهای دینی و فرهنگی ملت‌های مختلف تأکید می‌کند.
بسیاری از پژوهشگران این متن را جلوه‌ای از نخستین درک بشری از حقوق انسان‌ها و مفهوم مدارا در حکومت می‌دانند. منشور کوروش تاکنون الهام‌بخش بسیاری از متفکران و سیاست‌مداران در زمینه آزادی و عدالت بوده است.
جایگاه کنونی منشور
استوانه اصلی منشور کوروش در حال حاضر در موزه بریتانیا (British Museum) در لندن نگهداری می‌شود. با این حال، در سال‌های اخیر نسخه‌ای از آن به صورت امانت برای نمایش عمومی به ایران آورده شد و در موزه ملی ایران به نمایش درآمد که با استقبال گسترده مردم و علاقه‌مندان تاریخ همراه بود.
به رسمیت شناختن منشور کوروش به عنوان سند مکتوب حقوق بشری از سوی یونسکو، گامی مهم در جهت پاسداشت میراث مشترک بشری و تأکیدی دوباره بر جایگاه ایران در تاریخ تمدن و اندیشه انسانی به شمار می‌رود. کارشناسان این اقدام را نشانه‌ای از توجه جامعه جهانی به ریشه‌های کهن مفهوم حقوق بشر در شرق باستان، به‌ویژه در تمدن ایرانی، می‌دانند.
