به گزارش ایراف، در ابتدای این گزارش که امروز (چهارشنبه، ۱۴ آبان) منتشر شد، آمده است: «پاکستان از همان آغاز موجودیت خود با دشمنی بلندمدت همسایه‌اش، هند، روبه‌رو شد. از همین رو، امنیت به موضوع اصلی برای جلوگیری از فروپاشی زودهنگام این کشور نوپا تبدیل شد.»
نویسنده با اشاره به درگذشت زودهنگام محمدعلی جناح، تأکید می‌کند که گذار به دموکراسی، توسعه انسانی و حکومت‌داری خوب هرگز آغاز نشد و «این روند همیشه با وجود دوره‌های کوتاه امید، نیمه‌کاره ماند.»
تسلط نهادهای نظامی و انسداد سیاسی
در این تحلیل، تسلط نهادهای نظامی و گروه‌های «پراتوریایی» بر ساختار قدرت، عامل اصلی انسداد سیاسی پاکستان معرفی شده و آمده است: «حتی طبقهٔ حاکم و قشر روشنفکر و متوسط جامعه، این ناامیدی و انسداد را پذیرفته‌اند. نپذیرفتن این واقعیت، خودش نوعی همدستی است.»
خط دیورند، مرزی که هرگز پذیرفته نشد
روزنامه دان با بررسی روابط تاریخی افغانستان و پاکستان، به ترسیم خط دیورند توسط انگلیس پس از جنگ دوم افغان و انگلیس اشاره کرده و می‌نویسد: «افغانستان هیچ‌وقت مشروعیت این مرز تحمیلی را به رسمیت نشناخت.»
در ادامه آمده است: «افغانستان ابتدا علیه عضویت پاکستان در سازمان ملل رأی داد، و بعد عقب‌نشینی کرد، اما این اقدام برای نشان‌دادن اعتراض تاریخی‌اش بود.»
کابل هرگز تهدیدی برای اسلام‌آباد نبوده است
با وجود اختلافات، گزارش به دو موضوع مهم روشن اشاره می‌کند: «در عمل، کابل خط دیورند را مانند یک مرز بین‌المللی اداره کرده است» و «در تمام جنگ‌های پاکستان با هند، از سمت افغانستان هیچ‌گاه تهدیدی نبوده است.»
تحمیل طالبان، ضرری برای هر دو کشور
در بخش دیگری از گزارش، با انتقاد از حمایت اسلام‌آباد از مجاهدین و طالبان، آمده است: «این اقدامات، افغانستان را منزوی و عقب‌مانده کرد و پاکستان نیز از آن سودی نبرد، بلکه ضرر کرد. نتیجهٔ امروز این است: پاکستان دیگر در افغانستان هیچ دوستی ندارد.»
تی‌تی‌پی و اتهام‌های متقابل امنیتی
در موضوع تحریک طالبان پاکستان (تی‌تی‌پی)، روزنامه دان به نقل از مقامات افغان می‌نویسد: «بیشترین حملات از داخل پاکستان سازماندهی می‌شود — و بسیاری در پاکستان نیز این را تا حدی تأیید می‌کنند.»
راهکار: از «برادر بزرگ‌تر» تا «سخاوت راهبردی»
در پایان، این تحلیل پیشنهاد می‌دهد که پاکستان به‌جای رویکرد «برادر بزرگ‌تر»، سیاست «سخاوت راهبردی» را در پیش گیرد؛ مشابه سیاست برزیل نسبت به همسایگانش یا سیاست چین نسبت به جهان جنوب.
در این صورت، «خط دیورند به‌صورت طبیعی به یک مرز رسمی پذیرفته‌شده تبدیل خواهد شد» و حتی زمینهٔ یک کنفدراسیون با افغانستان فراهم می‌شود — منطقه‌ای با حدود ۳۰۰ میلیون جمعیت که می‌تواند موجب همکاری عمیق‌تر با چین، ایران و آسیای مرکزی شود و در برابر سیاست‌های هژمونیک هند توازن ایجاد کند.
روزنامه دان در جمع‌بندی می‌نویسد: «رسیدن به چنین چشم‌اندازی دشوار است، اما ممکن. میان مردم افغانستان و پاکستان پیوند و مشترکات وجود دارد. اگر واقعاً به آینده اعتقاد داریم، باید این گزینه‌ها را جدی بررسی کنیم — نه فقط شعار بدهیم.»
تلویزیون اینترنتی ایراف آغاز به کار کرد
آخرین اخبار افغانستان را در ایراف بخوانید:
افغانستان، دروازه راهبردی هند به آسیای مرکزی؛ بازچینش ژئوپلیتیک در سایه فروپاشی روابط با پاکستان
پول بگیرید، انصراف دهید: برنامه آلمان برای پناهجویان افغان
توزیع زمین برای مهاجرین در هرات | کاهش قیمت مسکن و زمین در راه است
