به گزارش ایراف، فایننشال تایمز در این باره نوشت که الی کوهن، وزیر انرژی اسرائیل گفته است که تأیید توافق ۳۵ میلیارد دلاری صادرات گاز به مصر را به تأخیر انداخته است تا شرایط تجاری بهتری برای بازار داخلی اسرائیل به‌دست آورد و تأکید کرد که در برابر فشارهای آمریکا ایستاده است.
او افزود که تصمیمش باعث شد وزیر انرژی آمریکا، کریس رایت، سفر پیشِ‌رویش به اسرائیل را لغو کند؛ نشانه‌ای تازه از تنش‌های آشکار میان تل‌آویو و دولت ترامپ.
این تصمیم روابط اسرائیل و آمریکا را پیچیده‌تر کرده است، چراکه واشنگتن از طرف شرکت «شورون» (Chevron) (یکی از مالکان میدان گازی «لویاتان») برای تصویب این قرارداد لابی می‌کند.
سخنگوی وزارت انرژی آمریکا درباره سفر لغوشده اظهارنظر نکرد، اما گفت که واشنگتن از «گسترش سکوی لویاتان متعلق به شورون» حمایت می‌کند.
در صورت تأیید، این قرارداد موجب می‌شود صادرات گاز طبیعی از میدان لویاتان به مصر تقریباً سه برابر شود، در حالی که افکار عمومی در مصر از حملات اسرائیل به غزه به‌شدت خشمگین است.
توافق در ماه اوت امضا شد و شرکت اسرائیلی نیومد (NewMed) متعهد شد تا سال ۲۰۲۹، ۷.۵ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی اضافی (بخش زیادی از طریق خط لوله جدید) به مصر صادر کند.
این شرکت همچنین قصد دارد ۲.۵ میلیارد دلار برای حفر دو چاه جدید سرمایه‌گذاری کند.
کوهن پیش‌تر خواستار «تخریب کامل» دو شهر اصلی غزه شده بود، در حالی‌که عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور مصر، حملات اسرائیل را «نسل‌کشی» توصیف کرده و از استقرار نیروهای اسرائیلی در مرز غزه خشمگین است.
مصر نقش میانجی کلیدی میان اسرائیل و حماس را در مذاکرات آتش‌بس ایفا کرده و رئیس دستگاه اطلاعاتی‌اش اخیراً با بنیامین نتانیاهو دیدار داشته است.
دفتر کوهن اعلام کرد که موضوع صرفاً اقتصادی است و او تا زمانی که منافع اسرائیل تأمین و قیمت منصفانه برای بازار داخلی تعیین نشود، قرارداد را تأیید نخواهد کرد. شرکت نیومد اما گفت که هیچ تغییری در توافق ایجاد نشده و انتظار دارد به‌زودی تمام مجوزهای لازم صادر شود.
منابع آگاه گفته‌اند اختلاف، بر سر قیمت گازی است که نیومد به مشتریان اسرائیلی می‌فروشد و این مسئله «اختلافی داخلی در اسرائیل» است، نه بین دو کشور.
میدان گازی لویاتان، که به‌طور مشترک در مالکیت نیومد، شورون و ریشیو اویل است، یکی از بزرگ‌ترین میادین گازی دریای مدیترانه است و حدود ۶۰۰ میلیارد مترمکعب ذخیره دارد.
تولید آن تا سال ۲۰۶۴ ادامه خواهد داشت و اسرائیل از این منبع برای وابسته کردن همسایگانش از جمله مصر و اردن از طریق قراردادهای تجاری انرژی استفاده می‌کند تا نقش خود را به‌عنوان یک بازیگر عمده انرژی در مدیترانه تثبیت کند.
