به گزارش ایراف، به نقل از گزارش امروز (دوشنبه، ۵ آبان) رسانه غربی رِیل‌وِی پرو، در جلسه هشتم کابینه طالبان، گزارش هیئت اعزامی درباره تعیین عرض ریل مسیر پیشنهادی از حیرتان تا اسپین‌بولدک تصویب شد.
طبق اعلام رسمی، عرض ۱٬۵۲۰ میلی‌متر به‌عنوان گزینه اصلی انتخاب شده—عرضی که با سیستم ریلی ازبکستان و دیگر کشورهای آسیای مرکزی همخوانی دارد.
همچنین عرض ۱٬۴۳۵ میلی‌متر نیز به‌عنوان گزینه مکمل در نظر گرفته شده تا امکان اتصال به شبکه ریلی پاکستان فراهم شود.
این تصمیم در ادامه توافق‌نامه سه‌جانبه‌ای اتخاذ شده که در جولای ۲۰۲۵ میان طالبان، پاکستان و ازبکستان در کابل امضا شد.
هدف این توافق، تسریع مطالعات امکان‌سنجی و اجرای پروژه‌ای است که از مزارشریف آغاز شده، از طریق کابل و ننگرهار به مرز تورخم می‌رسد و در نهایت به پیشاور پاکستان متصل می‌شود.
این مسیر که نخستین بار در سال ۲۰۱۸ توسط ازبکستان پیشنهاد شد، بیش از ۷۰۰ کیلومتر طول دارد و به‌عنوان یک پل زمینی حیاتی میان آسیای مرکزی و دریای عرب شناخته می‌شود.
برآوردهای اولیه نشان می‌دهد که هزینه اجرای این پروژه بین ۵ تا ۷ میلیارد دلار خواهد بود.
در صورت تکمیل، راه‌آهن ترانس-افغان می‌تواند زمان و هزینه حمل‌ونقل را به‌طور چشمگیری کاهش دهد و ادغام اقتصادی کشورهای محصور در خشکی را با بازارهای جهانی تسهیل کند.
افزون بر مزایای اقتصادی، این پروژه از منظر ژئوپولیتیک نیز اهمیت دارد و می‌تواند به تقویت روابط دیپلماتیک و همکاری‌های منطقه‌ای در حوزه تجارت و لجستیک کمک کند.
با این حال، اجرای این طرح بلندپروازانه با چالش‌های جدی روبه‌روست. از جمله تضمین‌های امنیتی، تأمین مالی پایدار و رعایت استانداردهای زیرساختی مدرن که برای موفقیت پروژه ضروری‌اند.
این چالش‌ها پس از درگیری‌های اخیر میان طالبان افغانستان و نیروهای مرزی پاکستان ابعاد تازه‌ای یافته‌اند.
تنش‌های مرزی و بی‌ثباتی سیاسی می‌تواند روند اجرای پروژه را با تأخیر مواجه کند و اعتماد سرمایه‌گذاران بین‌المللی را تحت تأثیر قرار دهد.
در چنین شرایطی، موفقیت راه‌آهن ترانس-افغان نه‌تنها به تصمیمات فنی مانند انتخاب عرض ریل، بلکه به اراده سیاسی، ثبات امنیتی و همکاری منطقه‌ای پایدار وابسته است.
اگر این موانع به‌درستی مدیریت شوند، افغانستان می‌تواند از یک کشور محصور به یک گره کلیدی در شبکه ترانزیت قاره‌ای تبدیل شود.
