به گزارش ایراف، به نقل از این رسانه پاکستانی، آتش‌بس اخیر در امتداد مرز افغانستان و پاکستان، بیش از آنکه دستاوردی سیاسی باشد، پایان یک توهم دیرینه برای اسلام‌آباد تلقی می‌شود.
این توقف در درگیری‌ها به درخواست کابل صورت گرفت، اما ریشه‌های بحران به سال‌ها تعامل بی‌نتیجه، وعده‌های توخالی و دیپلماسی فرسایشی بازمی‌گردد.
جیو نیوز می‌نویسد که پاکستان، به‌عنوان کشوری که بیش از دیگران در ثبات افغانستان سرمایه‌گذاری کرده، کمترین امنیت را از آن به دست آورده است.
پس از سقوط کابل به‌دست طالبان، اسلام‌آباد تصمیم به تعامل گرفت و برخلاف بسیاری از کشورها، سفارت خود را باز نگه داشت، تجارت را ادامه داد و در مجامع بین‌المللی استدلال کرد که انزوای افغانستان تنها به تشدید هرج‌ومرج منجر خواهد شد. با این حال، نتیجه این سیاست‌ها آن‌گونه که انتظار می‌رفت، منطقی نبود.
بر اساس گزارش جیو نیوز، گروه‌های شبه‌نظامی بار دیگر سازماندهی شدند و با نام‌ها و پرچم‌های آشنا به صحنه بازگشتند. حملات آنها به نیروهای امنیتی و غیرنظامیان پاکستانی هر سال افزایش یافته است.
این رسانه تأکید می‌کند که تصور مهار افراط‌گرایی از طریق پیوندهای مذهبی یا قبیله‌ای، به‌طور دردناکی اشتباه بوده و آنچه با امید به ثبات آغاز شد، اکنون به آزمونی برای تاب‌آوری بدل شده است.
در ادامه تحلیل جیو نیوز آمده است که رابطه میان دو کشور با انکار در یک سو و خستگی در سوی دیگر تعریف می‌شود.
اسلام‌آباد سال‌ها خواستار همکاری در مدیریت مرز و تبادل اطلاعات بوده، اما کابل با ابهام پاسخ داده و همزمان وعده‌هایی داده که عملی نشده‌اند.
این تناقض‌ها پایه اعتماد لازم برای مدیریت مرز مشترک را تضعیف کرده‌اند.
جیو نیوز حملات اخیر پاکستان را واکنشی اجتنابی و با هدف جلوگیری از تشدید بحران توصیف کرده و می‌نویسد که این عملیات محدود، دقیق و بر اساس اطلاعات معتبر انجام شده‌اند.
هدف آن دفاع از شهروندان در برابر حملات مداوم از خاک افغانستان بوده است.
به‌زعم این رسانه، تشدید بحران ناشی از عملیات پاکستان نبوده، بلکه واکنش گروه‌های مسلح مستقر در خاک افغانستان عامل گسترش تنش‌ها بوده است.
این رسانه پاکستانی آتش‌بس را فرصتی برای مکث و بازنگری در روابط دو کشور می‌داند؛ فرصتی که می‌تواند از تبدیل بحران به نقطه غیرقابل بازگشت جلوگیری کند.
نویسنده جیو نیوز معتقد است که پذیرش کابل مبنی بر خطرات تشدید تنش، نشانه‌ای از تغییر مهم در رویکرد آن است. طالبان باید بپذیرد که نمی‌تواند همزمان مدعی حکومت مؤثر باشد و میزبان شبه‌نظامیانی که از خاک آن برای حمله استفاده می‌کنند. مرز نمی‌تواند هم برای تجارت باز باشد و هم برای ترور.
در بخش دیگری از گزارش، جیو نیوز به ابعاد منطقه‌ای بحران اشاره کرده و تأکید می‌کند که بی‌ثباتی در این مرز تأثیراتی فراتر از دو کشور دارد.
چین از طریق پروژه سی‌پک سرمایه‌گذاری گسترده‌ای انجام داده و امنیت مسیر غربی را کلیدی می‌داند.
ایران و کشورهای آسیای میانه نیز برای مسیرهای تجاری پیش‌بینی‌پذیر انرژی و غذا به ثبات منطقه وابسته‌اند. روسیه و ترکیه نیز تحولات منطقه را زیر نظر دارند.
جیو نیوز دیپلماسی منطقه‌ای را کلید حل بحران می‌داند و پیشنهاد می‌کند که گفت‌وگوی ساختارمند با کشورهای ذی‌نفع در ثبات منطقه، می‌تواند جایگزین چرخه واکنش‌های فرسایشی شود.
چارچوبی هماهنگ در زمینه مقابله با تروریسم، تجارت و مدیریت پناهندگان، بیش از هر آتش‌بس موقت، به صلح پایدار کمک خواهد کرد.
در پایان این تحلیل، جیو نیوز تأکید می‌کند که موقعیت کنونی پاکستان ناشی از تجاوز نیست، بلکه از ضرورت دفاع از حاکمیت و امنیت ملی است. وقتی تحمل همسایه نسبت به گروه‌های مسلح، حاکمیت کشور را تضعیف می‌کند، سکوت به معنای همدستی است.
چالش اصلی پیش‌روی دو کشور، به‌نوشته جیو نیوز، عبور از اتهامات و حرکت به‌سوی اقدامات عملی است. کابل باید تصمیم بگیرد که می‌خواهد به‌عنوان یک دولت رفتار کند یا پناهگاهی برای شبه‌نظامیان باشد.
اسلام‌آباد نیز باید پاسخ‌هایی ارائه دهد که بازدارندگی ایجاد کند، بدون آنکه درهای گفت‌وگو را ببندد. به‌زعم جیو نیوز، آتش‌بس صلح نیست، اما می‌تواند آغاز چارچوبی جدید باشد که مرزها را مسئولیت‌پذیر کند، نه ابزار چانه‌زنی.
