به گزارش ایراف، تحلیل تازه‌ای از دفتر گزارش‌های تحلیلی آسیای مرکزی نشان می‌دهد که افغانستان با موقعیت جغرافیایی منحصربه‌فرد خود، به چهارراهی راهبردی برای اتصال آسیای مرکزی به بنادر جنوبی ایران و پاکستان تبدیل شده است.
مسیرهایی چون کریدور ترانس‌افغان، خط آهن ترمز–مزار شریف–کابل–پیشاور، و پروژه‌های مشابه، می‌توانند دسترسی کشورهای محصور در خشکی آسیای مرکزی را به آب‌های آزاد تسهیل کنند.
اما این فرصت، در صورت نبود هماهنگی منطقه‌ای، می‌تواند به میدان رقابت‌های فرساینده بدل شود.
رقابت‌های درون‌منطقه‌ای؛ تهدیدی برای انسجام ترانزیتی
در شرایطی که ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان و قرقیزستان هر یک به‌دنبال مسیرهای مستقل برای دسترسی به بازارهای جهانی هستند، نبود راهبردی مشترک می‌تواند به تضعیف موقعیت جمعی آسیای مرکزی در برابر بازیگران خارجی منجر شود.
به‌ویژه آنکه طالبان، به‌عنوان قدرت حاکم در افغانستان، در حال تثبیت نقش خود در مدیریت زیرساخت‌های حمل‌ونقل است و تصمیم‌گیری‌های یک‌جانبه این گروه می‌تواند منافع منطقه را تهدید کند.
تعامل با طالبان؛ از موضع ضعف یا قدرت جمعی؟
گزارش دفتر آسیای مرکزی هشدار می‌دهد که اگر کشورهای منطقه نتوانند موضعی واحد در مذاکرات با دولت طالبان اتخاذ کنند، خطر تحمیل سیاست‌هایی از سوی کابل که ممکن است تحت نفوذ قدرت‌های فرامنطقه‌ای باشد، افزایش خواهد یافت.
این در حالی است که طالبان در ماه‌های اخیر تلاش کرده با ارائه آمارهایی از رشد حمل‌ونقل ریلی، خود را به‌عنوان شریک قابل‌اعتماد ترانزیتی معرفی کند.
راه پیش‌رو؛ سیاست‌گذاری هماهنگ و سود متقابل
کارشناسان بر این باورند که تنها راه بهره‌برداری پایدار از ظرفیت‌های ترانزیتی افغانستان، تدوین سیاستی هماهنگ و چندجانبه میان کشورهای آسیای مرکزی است؛ سیاستی که بر پایه سود متقابل، پرهیز از رقابت‌های درون‌منطقه‌ای، و تعامل واقع‌بینانه با طالبان بنا شده باشد. در غیر این صورت، فرصت تاریخی اتصال به آب‌های آزاد ممکن است به تهدیدی ژئوپلیتیکی بدل شود.
تلویزیون اینترنتی ایراف آغاز به کار کرد
آخرین اخبار افغانستان را در ایراف بخوانید:
هشدار سازمان ملل درباره موج اخراج مهاجران از پاکستان؛ بازگشت نیم میلیون نفر در یک‌ماه
روزنامه دان: آتش‌بس مرزی میان طالبان و پاکستان با میانجی‌گری قطر برقرار شد
پیامدهای زلزله در افغانستان؛ از کمبود بودجه تا خطر شیوع بیماری‌های کشنده
