به گزارش ایراف، ایندیان آی (The Indian Eye) نوشت، با بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، افغانستان به کانون رقابت‌های ژئوپلیتیک در جنوب آسیا تبدیل شده است. در این میان، هند و پاکستان به عنوان دو رقیب دیرینه، با محاسبات امنیتی و منافع راهبردی متفاوتی با این وضعیت جدید روبرو هستند.
دهلی نو سعی دارد بین کمک‌های بشردوستانه و تأمین امنیت ملی خود توازن برقرار کند. از یک سو، این کشور با اجرای پروژه‌های عمرانی، ارسال کمک‌های غذایی و پزشکی و برقراری تعاملات دیپلماتیک، در تلاش برای حفظ جایگاه خود در کابل است.
از سوی دیگر، نگرانی از فعالیت گروه‌های افراطی، سیاست‌گذاران هندی را واداشته تا با احتیاط فراوان، کانال‌های ارتباطی با طالبان را باز کنند، بدون آنکه دولت این گروه را به رسمیت بشناسند.
ایندیان آی افزود: در مقابل، پاکستان که در گذشته حامی طالبان بود، اکنون با موجی از حملات مرزی و داخلی مواجه شده و کابل را مسئول اصلی این بحران می‌داند. اسلام‌آباد با تهدید به اقدامات نظامی، اخراج هزاران مهاجر افغان و اعمال فشارهای مرزی، سیاست‌های سختگیرانه‌ای در پیش گرفته که می‌تواند بی‌ثباتی بیشتری در منطقه ایجاد کند.
این گزارش با اشاره به شکاف در روابط کابل و اسلام‌آباد، نوشت این شکاف فرصت محدودی را در اختیار هند قرار داده تا نقش فعال‌تری در معادلات افغانستان ایفا کند. با این حال، سرنوشت نهایی این تحولات به توانایی هند، پاکستان و طالبان در مدیریت اختلافات و جلوگیری از سرایت بحران به کل منطقه بستگی خواهد داشت.
این در حالی است که بر اساس گزارش رسانه‌های هندی، امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان پس از شرکت در نشست مسکو، وارد دهلی‌نو خواهد شد.
قرار است در این سفر، افزون بر موضوع به‌رسمیت‌شناسی این گروه، مسائلی چون کمک‌های بشردوستانه هند به افغانستان و پروژه‌های زیربنایی نیز مورد بحث قرار گیرد.
شورای امنیت سازمان ملل مجوز سفر امیرخان متقی،سرپرست وزارت خارجه طالبان به هند را از ۹ تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۵ صادر کرده است.
