به گزارش ایراف، با وجود مخالفت طالبان و زلمی خلیل‌زاد، این نشست با حضور چهره‌هایی چون معاون حزب جنبش ژنرال دوستم و نماینده حزب وحدت محمد محقق برگزار شد.
در کنار آن، نهادهایی چون «زنان برای افغانستان» و «انستیتوت ثبات راهبردی آسیای جنوبی» نیز در سازمان‌دهی این گفت‌وگوی منطقه‌ای نقش داشته‌اند.
در همین حال، واکنش‌های تند کاربران افغان، تحلیل‌های سیاسی درباره اهداف پنهان اسلام‌آباد و هشدارهای طالبان، این نشست را به صحنه‌ای از تقابل روایت‌ها درباره آینده افغانستان بدل کرده‌اند.
احمد سعیدی، تحلیلگر مسائل افغانستان، در تحلیلی نوشته است که پاکستان با این نشست می‌خواهد به طالبان نشان دهد در میان مخالفان‌شان نفوذ دارد و در صورت عدم همکاری—به‌ویژه در موضوع تحریک طالبان پاکستان (تی‌تی‌پی)—ممکن است از این گروه‌ها برای اعمال فشار استفاده کند.
او همچنین این نشست را ابزاری برای برجسته‌سازی نقش منطقه‌ای پاکستان در معادلات افغانستان دانسته، اما تأکید کرده که نباید انتظار دستاوردهای عملی از آن داشت.
ترکیب شرکت‌کنندگان و روایت‌های متضاد
نشست اسلام‌آباد با حضور چهره‌هایی چون فوزیه کوفی، فعال حقوق بشر و مختار وفایی، روزنامه‌نگار، برگزار شده است.
کوفی در مورد حضور خود در این نشست، وضعیت زنان در افغانستان را «غیرقابل تحمل» خوانده و بر ضرورت حکومت فراگیر و نقش پاکستان به‌عنوان «شریک کلیدی» تأکید کرده است.
وفایی نیز از دیدار شرکت‌کنندگان با ژنرال ناصر خان جنجوعه، چهره امنیتی برجسته پاکستان، خبر داده است.
اما در مقابل، موجی از انتقادها در شبکه‌های اجتماعی به‌راه افتاده است.
کاربران افغان این نشست را «نمایشی برای عکس یادگاری»، «تلاش برای تطهیر چهره‌های ناکام گذشته» و «تجارت سیاسی برای پر کردن جیب‌ها» توصیف کرده‌اند. یکی از کاربران نوشته است: «در قلب شیطان آسیا نشسته‌اند و سخن از صلح می‌زنند.»
طالبان پیش‌تر این نشست را «دخالت در امور داخلی افغانستان» خوانده‌اند. محمد نعیم وردک، معاون وزارت خارجه طالبان، با اشاره غیرمستقیم به میزبانی اسلام‌آباد هشدار داده که آغازکنندگان این بازی با زیان‌های بزرگ مواجه خواهند شد.
