به گزارش ایراف، به‌نقل از گزارش تحلیلی اسلام‌خان غفاروف، تحلیل‌گر مرکز اصلاحات پیشرو در تاشکند که در The Astana Times انتشار یافته، حذف طالبان از فهرست سازمان‌های ممنوعه در سپتامبر ۲۰۲۴ و مشارکت در نشست نمایندگان ویژه منطقه‌ای در تاشکند در اوت ۲۰۲۵، نشان‌دهنده تغییر رویکرد بیشکک به سمت گفت‌وگوی نهادی با کابل است.
با وجود نداشتن مرز مشترک، قرقیزستان پیش‌تر نیز در عملیات نظامی آمریکا در افغانستان از طریق پایگاه هوایی ماناس نقش لجستیکی ایفا کرده بود.
اکنون، پروژه CASA-1000 برای صادرات برق به افغانستان و پاکستان، و تجارت دوجانبه ۶۶ میلیون دلاری در سال ۲۰۲۴، از جمله محورهای همکاری اقتصادی میان دو کشور محسوب می‌شود.
واردات افغانستان از قرقیزستان شامل محصولات نفتی، حبوبات خشک، تایر، آجیل و اسب بوده است.
طرح راه‌آهن چین–قرقیزستان–ازبکستان نیز که قرار است با راهروی ترانس-افغان ادغام شود، می‌تواند جایگاه ترانزیتی قرقیزستان را در معماری اتصال اوراسیا تقویت کند و مسیرهای تجاری جدیدی به سمت جنوب آسیا بگشاید.
در سطح دیپلماتیک، سفر رسمی نورالدین عزیزی، سرپرست وزارت صنعت و تجارت طالبان به بیشکک در اوت ۲۰۲۵، منجر به امضای نقشه راه همکاری اقتصادی، توافق برای ایجاد خانه‌های تجاری در کابل و بیشکک، و پیشبرد ابتکارات مشترک در حوزه دیجیتال شد.
همچنین دو طرف درباره گسترش همکاری در زمینه حمل‌ونقل، انرژی، نساجی، آموزش و بهداشت مذاکره کردند.
با این حال، غفاروف به این باور است که چالش‌هایی همچون سیاست واکنشی بیشکک، تمرکز کابل بر کشورهای بزرگ‌تر منطقه، و برداشت‌های فرهنگی منفی در جامعه قرقیز نسبت به افغانستان، مانع از تعمیق روابط شده‌اند.
غفاروف تأکید می‌کند که مشارکت فعال‌تر قرقیزستان می‌تواند به شکل‌گیری استراتژی منسجم منطقه‌ای در قبال افغانستان کمک کرده و زمینه‌ساز اقدامات عملی برای خروج کابل از انزوای بین‌المللی شود.
