به گزارش ایراف، بر اساس گزارش نیویورک تایمز، زنان و دختران قربانیان نادیده گرفته شده زلزله اخیر در شرق افغانستان بوده‌اند.
این رسانه در گزارشی که روز پنج‌شنبه منتشر شد، اشاره کرد که اولین گروه‌های امدادی حدود ۳۶ ساعت پس از وقوع زلزله به روستاها رسیدند، اما به دلیل مرد بودن تمامی امدادگران، بسیاری از زنان و دختران مجروح نادیده گرفته شده و بدون دریافت درمان رها شدند.
شاهدانی گزارش داده‌اند که تیم‌های نجات تنها مردان و کودکان را به سرعت از زیر آوار خارج می‌کردند، در حالی که زنان مجروح مجبور بودند ساعت‌ها منتظر بمانند تا زنان امدادگر از روستاهای مجاور برسند.
این تأخیرها ناشی از محدودیت‌های فرهنگی است که تماس فیزیکی بین مردان و زنان نامحرم را ممنوع می‌کند.
طالبان آمار تفکیک‌شده‌ای از تلفات زنان و مردان ارائه نداده‌اند، اما امدادگران محلی تأیید می‌کنند که زنان با سخت‌ترین شرایط مواجه هستند.
سازمان‌های بین‌المللی نیز هشدار داده‌اند که کمبود پزشک و پرستار زن، عملیات امداد و نجات را به شدت مختل کرده است.
این در حالی است که بر اساس آمار رسمی، این زلزله دست‌کم ۲۲۰۰ کشته و ۳۶۰۰ زخمی بر جای گذاشته است.
زلزله ویرانگر در ولایات شرقی افغانستان که بیش از هزار کشته و هزاران زخمی بر جای گذاشت، عمق بحران نظام درمانی این کشور را آشکار کرده است.
بر اساس گزارش‌ها، کمبود پزشکان و پرستاران زن به دلیل محدودیت‌های اعمال شده از سوی طالبان و ممنوعیت تحصیل دختران در رشته‌های پزشکی، موجب شده تا بسیاری از زنان آسیب‌دیده از دریافت مراقبت‌های ضروری محروم بمانند.
در مناطق روستایی، تابوهای فرهنگی مانع مراجعه زنان به پزشکان مرد می‌شود و این مسئله به قیمت جان بسیاری از آنان تمام شده است.
منابع محلی از مرگ شش زن باردار در یک مرکز درمانی به دلیل نبود مراقبت‌های تخصصی خبر می‌دهند. همچنین گزارش شده است که تلاش‌های پزشکان زن برای اعزام به مناطق زلزله‌زده با ممانعت طالبان مواجه شده است.
این در حالی است که زیرساخت‌های درمانی افغانستان نیز با کمبود شدید تجهیزات، دارو و امکانات اولیه روبرو است.
سازمان ملل پیش‌تر سیاست‌های طالبان در قبال زنان را «آپارتاید جنسیتی» خوانده بود. ادامه این محدودیت‌ها نه تنها جان زنان آسیب‌دیده را به خطر انداخته، بلکه بحران انسانی در افغانستان را تشدید کرده است.
