به گزارش ایراف، خروج آخرین نظامی آمریکایی از میدان هوایی کابل در ۳۱ اگوست ۲۰۲۱برابر با ٩ شهریور ١۴٠٠، به‌عنوان پایان رسمی حضور ۲۰ ساله ایالات متحده در افغانستان ثبت شد. طالبان این روز را به عنوان تعطیل عمومی در تقویم ملی گنجاندند و آن را نماد استقلال و مقاومت دانستند.
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان، پیشتر این روز را “دستاورد بزرگ” و “روز پرمسرت” برای افغان‌ها خواند و تأکید کرد که هیچ قدرت خارجی نمی‌تواند در برابر اراده مردم افغانستان ایستادگی کند.
انس حقانی، از مقامات حکومت طالبان، با اشاره به فناوری‌های مرگبار قدرت‌های جهانی، گفت که فضیلت اخلاقی در نهایت همه قدرت‌ها را به زانو درمی‌آورد. طالبان خروج آمریکا را نتیجه ۲۰ سال جهاد و قربانی ملت افغانستان دانستند و آن را با شکست امپراتوری‌های شوروی و بریتانیا مقایسه کردند.
واکنش‌های منتقدان و کهنه‌سربازان آمریکایی؛ لکه ننگین خونین بر تاریخ آمریکا
در سوی دیگر، کهنه‌سربازان آمریکایی این خروج را “شکست مطلق رهبری” و “بدترین عملیات شکست‌خورده” توصیف کردند. مایکل مک‌کال، عضو کنگره آمریکا، آن را “لکه ننگین خونین بر تاریخ آمریکا” خواند و از دولت بایدن بابت عدم محافظت از شهروندان آمریکایی و متحدان افغان انتقاد کرد.
صدای مردم در شبکه‌های اجتماعی؛ پایان اشغال یا شروع محدودیت‌ها
در شبکه‌های اجتماعی، بسیاری از شهروندان افغان با احساسات متضاد به این روز واکنش نشان دادند. برخی آن را نماد پایان اشغال و استقلال دانستند، اما بسیاری دیگر از محدودیت‌های شدید طالبان، سرکوب آزادی‌های مدنی، بحران اقتصادی و بی‌اعتمادی به حکومت‌ها ابراز نگرانی کردند.
محمدعیسی اسحاق‌زی، تحلیل‌گر سیاسی، ساختارهای عوام‌فریب با شعار دین و قوم را از دلایل شکست جامعه جهانی و مردم افغانستان در دو دهه گذشته دانست.
در گزارش‌های رسانه‌ای، کاربران افغان از این گفتند که هیچ‌یک از حکومت‌هایی که آمدند و رفتند، واقعاً برای مردم کاری نکردند. آن‌ها از وضعیت بد اقتصادی، محدودیت‌های اجتماعی، مهاجرت اجباری و نبود چشم‌انداز روشن برای آینده ابراز ناامیدی کردند. «هر حکومتی آمد، وعده داد و رفت؛ اما ما هنوز در همان تاریکی‌ایم که بودیم.»
برخی کاربران از وضعیت بد اقتصادی و نبود فرصتهای شغلی گله کردند «اقتصاد ما نفس نمی‌کشد، جوانان ما فرار می‌کنند، و آینده‌ای برای ماندن نیست.»
برخی از وعده‌های توخالی حکومت‌ها گفتند؛ «از جنگ خسته شدیم، از فقر خسته شدیم، از وعده‌های توخالی بیشتر از همه.»
کاربری نوشته است «هیچ‌کس برای مردم کار نکرد؛ فقط نام حکومت‌ها عوض شد، دردها همان ماند.»
کاربر دیگری درباره محدودیت آموزشی دختران در افغانستان نوشت «در کشوری که دختر حق آموزش ندارد، چطور می‌توان از فردا حرف زد؟»
۳۱ اگوست برای طالبان روز پیروزی است، برای آمریکا روز شکست، و برای مردم افغانستان روزی است که بار دیگر ثابت کرد، در این سرزمین، قدرت واقعی نه در سلاح و سیاست، بلکه در اراده مردم نهفته است. اما این اراده همچنان در سایه ناامیدی، محدودیت و بی‌اعتمادی به حکومت‌ها، نیازمند حمایت و صدای جهانی است.
آخرین اخبار افغانستان را در ایراف بخوانید:
قیمت افغانی به تومان و دلار امروز یکشنبه (۹ شهریورماه ۱۴۰۴)
پیش‌بینی وضعیت آب و هوای افغانستان (یکشنبه، ۹ شهریور ۱۴۰۴)
کریدور سی‌پک | از رویاپردازی طالبان تا تردیدهای چین و پاکستان
مهاجران وزیرستانی چه کسانی هستند و چرا پاکستان آن‌ها را بمباران می‌کند؟
