به گزارش ایراف، در روزهای پس از سقوط جمهوریت و تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، هزاران نفر از بیم انتقام طالبان پا به فرار گذاشتند و فرودگاه کابل یکی از مسیرهای خروج از کشور بود.
در این میان، عده‌ای موفق شدند سوار هواپیما شوند و رفتند؛ عده‌ای در میانه راه از وسط زمین و آسمان، سقوط کردند و صحنه‌های سورئالی را آفریدند که نظیر آن را شاید در فیلم‌های ژانر وحشت هالیوود می‌توان دید. گروهی دیگر اما طعمه ترکش‌های مرگبار انفجار منسوب به گروه تروریستی داعش در داخل فرودگاه کابل شدند؛ روایت بازماندگان اما نشان می‌‌دهد که داعش، تنها نبوده؛ نظامیان ناتو و آمریکایی نیز با شلیک مستقیم به سمت جمعیت، کشتار را کامل کردند.
در میانه جشن «پیروزی» طالبان، بازماندگان قربانیان آن فاجعه می‌‌گویند که در این ۴ سال، هیچ‌کس به سراغ آن‌ها نرفته است.
در نزدیکی فرودگاه کابل خانواده زندگی می‌کند که مادر خانواده و یک دختر جوانش را در انفجار مرگبار فرودگاه کابل از دست داده است.
متین، مردی آرام با چهره‌ای خندان با جای زخم ناشی از ترکش مواد انفجاری در سمت چپ صورت‌اش، در گفتگو با ایراف از جریان حضور در فرودگاه و متلاشی‌شدن خانواده و بازگشت به خانه با دو جنازه میگوید: «۵۸ ساله هستم، سرد و گرم روزگار را زیاد دیده‌ام؛ ولی مرگ جوان و خانم‌ام قابل گفتن نیست.»
متین میگوید: «تصمیم گرفتیم مثل بسیاری وطن را ترک کنیم. من کارمند وزارت داخله (کشور) بودم. با سه فرزند و خانم‌ام راهی میدان هوایی (فرودگاه) شدیم. ما طوری به سرعت به محل طیاره‌ها (هواپیماها) رسیدیم که گویا کسی راه را برای ما باز می‌کند؛ ولی اینطور نبود. اجل فرزند و خانم‌ام آمده بود.»
او به یاد می‌آورد که در آن روز، فرودگاه شلوغ بود، طالبان با شلیک هوایی مردم را متفرق می‌کردند، خارجی‌ها توجه نمی‌کردند. فضا طوری بود که فکر می‌کردی هیچ نظمی وجود ندارد.
متین میگوید: «متاسفانه انفجار رخ داد. من تکه‌های بدن همسرم را بعد از چند روز پیدا کردم، دخترم از پشت تیر خورده بود.»
او با ناامیدی از اجرای عدالت درباره محاکمه عوامل آن جنایت هولناک میگوید: «هیچ دادگاهی نیست که شکایت کنم جز دادگاه الهی.»
متین میگوید: «خارجی‌ها از پشت سر و پیش رو مردم را به رگبار بستند. غیر از من، خانواده‌های زیادی عزیزان‌شان را از دست دادند؛ ولی هیچ‌کس نپرسید که چرا؟!»
شاهدان عینی در محل انفجار، به صراحت بیان می‌کنند که پس از انفجار در داخل فرودگاه دقایقی طولانی، تيراندازی صورت گرفت و عده زیادی از مردم بی‌گناه کشته شدند.
متین هم یکی از آن‌هاست. او میگوید که دخترش حتی یک تکه از مواد انفجاری در بدنش اصابت نکرده بود؛ بلکه با گلوله‌های سربازان ناتو کشته شد.
روایت یک پزشک: از بدن قربانیان گلوله بیرون آوردم
یک پزشک در کابل به شرط افشا نشدن نام‌اش به ایراف، میگوید که شخصا از بدن زخمی‌ها گلوله بیرون کشیده و همراه با کارکنان بیمارستان، اجساد ده‌ها نفر را که بر اثر شلیک گلوله جان باخته بودند، دیده‌است.
به گفته او تعداد کمی بر اثر انفجار کشته شدند؛ ولی اکثر قربانیان با گلوله از پا درآمدند.
او میگوید که گلوله‌ها طوری برخورد کرده بودند که ظاهرا از پشت شلیک شده بود و قربانیان در حال فرار از صحنه بودند.
پنتاگون اما اصرار دارد که تمام کشته‌ها بر اثر انفجار بمب داعش و ترکش‌های ناشی از آن جان باخته‌اند.
۱۱ جنازه را از فرودگاه به بیمارستان بردم
عبدالله راننده تاکسی است و در روزهای سقوط کابل، مسافران را به فرودگاه انتقال می‌داد. او میگوید: من به تنهایی ۱۱ جسد زن و مرد و کودک را از میدان هوایی (فرودگاه) به شفاخانه (بیمارستان) انتقال دادم.
عبدالله میگوید: «انفجارهای زیادی را دیده‌ام، ولی هیچ‌کدام مثل انفجار میدان هوایی کابل غیرانسانی و تلخ نبود.» او می گوید اجسادی را که انتقال داده آرزو داشتند در کشور بهتری زندگی کنند؛ ولی قربانی گلوله‌های سربازانی شدند که نتوانستند امنیت خود و مردم را تامین کنند.»
به گفته عبدالله، او خانواده‌هایی را می‌شناسد که هنوزهم خبری از عزیزان‌شان ندارند: «هیچ‌کس نمی‌داند کجا هستند. آن‌ها اگر خارج می‌رفتند تا هنوز ارتباط برقرار می‌کردند؛ ولی آن‌ها برای همیشه از این دنیا رفته‌اند.»
با این حال، در روزهای پیروزی طالبان، بیش از ۱۷۰ خانواده داغی بر دل دارند که مثل تصاویر هولناک آن روز سیاه، همیشه همراه آن‌ها خواهد ماند.
آخرین اخبار افغانستان را در ایراف بخوانید:
واکنش طالبان به کشتار خبرنگاران توسط رژیم صهیونیستی؛ آزادی بیان از غزه تا افغانستان
قیمت افغانی به تومان و دلار امروز سه‌شنبه (چهارم شهریورماه ۱۴۰۴)
پیش‌بینی وضعیت آب و هوای افغانستان (سه‌شنبه، ۴ شهریور ۱۴۰۴)
آلمان انتقال پناهجویان افغانستانی را از سر می‌گیرد
