به گزارش ایراف، این برنامه امروز (یکشنبه، ۲ شهریور) در ایکس نوشته است که بازگشتکنندگان بدون داشتن مسکن مناسب نمیتوانند زندگی خود را بازسازی کنند.
برنامه اسکان مجدد سازمان ملل متحد افزوده است که با همکارانش در حال کار برای حل این مسئله هستند، اما نیازها خیلی بیشتر از منابع موجود است.
استفانی لوز، رئیس این برنامه نیز تأکید کرده است که پناهگاه و بعدا خانه کافی یک جزء مهم برای ادغام و آغاز یک زندگی جدید با وقار است.
او پیشتر گفته بود که بسیاری از مهاجران بازگشتکننده به افغانستان جایی برای رفتن ندارند.
براساس آمار سازمان بینالمللی مهاجرت، از سپتامبر ۲۰۲۳ به این سو بیش از چهار میلیون مهاجر از ایران و پاکستان به افغانستان بازگشتهاند.
این سازمان اشاره کرده است که بیش از ۱.۵ میلیون نفر تنها در سال ۲۰۲۵ به افغانستان بازگشتهاند و انتظار میرود پس از تصمیم دولت پاکستان مبنی بر عدم تمدید اقامت پناهندگان، یک میلیون نفر دیگر نیز از پاکستان بازگردند.
سازمان بینالمللی مهاجرت گفته است که بدون همکاری منطقهای و حمایت فوری بینالمللی، بحران بازگشت مهاجران میتواند به یک بحران انسانی گستردهتر با عواقب شدید برای افغانستان و فراتر از آن تبدیل شود.
در حال حاضر یکی از مشکلات جدی بازگشتکنندگان، نبود سرپناه است. پس از آغاز موج گسترده بازگشت، شهرهای افغانستان با کمبود خانه مواجه شدهاند و اجاره خانه بهشدت افزایش یافته است.