به گزارش ایراف، بربنیاد گزارش خبرگزاری فرانسه، این گروه در شرایطی به حفر «کانال قوش‌تپه» پرداخته که کارشناسان هشدار می‌دهند انحراف بیش از یک‌پنجم جریان رود آمو می‌تواند کشاورزی آسیای میانه را با تهدید جدی روبهرو کرده و بحران دریاچه آرال را تشدید کند.
ازبکستان، ترکمنستان و قزاقستان به‌طور علنی نگرانی خود را ابراز کرده‌اند، در حالی‌که طالبان مدعی است این پروژه بی‌ضرر است و تنها امنیت غذایی افغانستان را تضمین خواهد کرد.
کارشناسان اما می‌گویند این «رویکرد غیرمسئولانه و بی‌اعتنایی به توافقات نانوشته منطقه‌ای» دیر یا زود با واکنش‌هایی روبهرو می‌شود.
در مرزهای غربی نیز اختلاف بر سر رودخانه هیرمند در اوج خود قرار دارد.
تهران بارها طالبان را به نقض معاهده ۱۹۷۳ متهم کرده و خواستار رهایی حق‌آبه ایران شده است.
طالبان در پاسخ، کاهش آب را به گردن تغییرات اقلیمی می‌اندازد، اما همزمان سدهای جدیدی را در مسیر رودخانه به بهره‌برداری می‌گذارد.
نبود شفافیت در مدیریت آب و بی‌توجهی به تعهدات بین‌المللی، نگرانی‌ها درباره افزایش تنش میان دو کشور را بیشتر کرده است.
در شرق افغانستان نیز خطر مشابهی وجود دارد. منطقه رود کابل که برای پایتخت حیاتی است، با پاکستان مشترک است اما هیچ توافق رسمی برای استفاده از آن وجود ندارد.
طالبان وعده اجرای پروژه‌های بزرگ داده‌است، اما کمبود بودجه و توان فنی باعث شده این وعده‌ها بیشتر مصرف تبلیغاتی داشته باشد تا نتیجه عملی. در همین حال، بحران آب در کابل هر روز زندگی مردم را سخت‌تر می‌کند.
به نوشته خبرگزاری فرانسه، پروژه‌های آبی طالبان بیش از آنکه نشانه‌ای از توانایی مدیریتی باشد، بازتابی از رویکرد شتاب‌زده و پرهزینه‌ای است که می‌تواند افغانستان را در انزوای بیشتر فرو برده و روابط شکننده با همسایگان را به مرحله بحران بکشاند.
