به گزارش ایراف، بر اساس گزارش مشترک هیأت معاونت سازمان ملل متحد در امور افغانستان (یوناما)، دفتر امور زنان سازمان ملل و سازمان بین‌المللی مهاجرت، تنها ۴ درصد از زنان و مردان افغانستان از به‌رسمیت شناختن طالبان حمایت کرده‌اند. این نظرسنجی که با مشارکت ۸۸۸ زن در ۳۳ ولایت انجام شده، نشان می‌دهد که اکثریت زنان معتقدند مشروعیت‌بخشی به طالبان، بحران حقوق زنان را تشدید خواهد کرد.
در همین حال، زن‌تایمز با همکاری نهادهای بین‌المللی مانند Afghan Witness و Centre for Information Resilience، آرشیوی از خشونت علیه زنان فعال در افغانستان منتشر کرده است. این آرشیو شامل ۴۹ مورد مستند از خشونت است: ۳۴ مورد دستگیری، ۱۴ مورد قتل، و یک مورد ناپدیدسازی. بسیاری از قربانیان، زنان فعال اجتماعی و سیاسی بوده‌اند که در خیابان‌ها یا خانه‌های خود هدف خشونت قرار گرفته‌اند.
در ماه‌های اخیر، گزارش‌های رسانه‌ای و نهادهای حقوق بشری از افزایش موارد خشونت خانگی و خودکشی زنان در افغانستان خبر داده‌اند. به باور ناظران، این خشونت‌ها که اغلب در سکوت و پنهان‌کاری محو می‌شوند، بازتابی از فشارهای ساختاری، محرومیت‌های اجتماعی و سرکوب حکومتی علیه زنان هستند.
بر اساس بررسی‌های رسانه‌ای مؤسسه سلام‌وطندار، در سال ۱۴۰۳ خورشیدی، حداقل ۹۲ مورد قتل و خودکشی زنان در افغانستان ثبت شده است؛ شامل ۶۸ مورد قتل و ۲۴ مورد خودکشی. این آمار نشان می‌دهد که به‌طور میانگین، ماهانه هشت زن قربانی خشونت یا خودکشی شده‌اند.
از میان این موارد، ۳۵ مورد مستقیماً به خشونت‌های خانوادگی مرتبط بوده‌اند و هشت مورد دیگر به ازدواج اجباری نسبت داده شده‌اند. عاملان قتل‌ها در بسیاری از موارد، شوهران، برادران یا پدران قربانیان بوده‌اند. روش‌های خشونت شامل استفاده از سلاح گرم، چاقو، حلق‌آویز کردن و حتی انداختن از ارتفاع بوده است.
به گفته بهشته علی‌خیل، حقوق‌دان و وکیل‌مدافع در حکومت پیشین، بسیاری از موارد خودکشی زنان هرگز علنی نمی‌شوند، چرا که خانواده‌ها از ترس قضاوت اجتماعی، از گزارش‌دهی خودداری می‌کنند. او تأکید می‌کند: «خودکشی زنان خیلی زیاد شده است، اما جامعه ترجیح می‌دهد سکوت کند.»
در تحلیلی از صدای زنان افغانستان، خودکشی زنان به‌عنوان شکل پنهان زن‌کشی و واکنشی به ساختارهای مردسالارانه و سرکوب حکومتی توصیف شده است. این گزارش می‌افزاید که زنان، در مواجهه با محرومیت از تحصیل، کار و مشارکت اجتماعی، گاه راهی جز حذف خود نمی‌یابند.
سوسن جین فرگوسن، نماینده ویژه زنان سازمان ملل متحد، می‌گوید تسلط طالبان بر افغانستان شدیدترین بحران حقوق زنان در جهان را رقم زده است و این وضعیت به‌طور خطرناکی در حال عادی‌سازی شدن است.
او با اشاره به وضع «قانون امر به معروف و نهی از منکر طالبان» در سال گذشته گفت که این قانون نقطه عطفی در حذف نظام‌مند زنان از عرصه‌ی عمومی بود.
به گفته‌ی فرگوسن، زنان در افغانستان نه‌تنها در مکان‌های عمومی، بلکه حتی در محیط خانواده نیز احساس ناامنی می‌کنند و از بهبود نسبی وضعیت امنیتی پس از تسلط طالبان بی‌بهره مانده‌اند.
فرگوسن تأکید کرد که جامعه‌ی جهانی نباید انکار حقوق زنان را به‌عنوان یک وضعیت عادی جدید بپذیرد و افزود: «ما باید به سرمایه‌گذاری بر سازمان‌های غیردولتی، کسب‌وکارهای زنان و حضور آنان در گفتگوهای بین‌المللی ادامه دهیم. باید در کنار همه‌ی زنان و دختران افغانستان بایستیم.»
ارزیابی آماری ناامنی و خشونت علیه زنان در خانه و جامعه‌ی افغانستان، نه‌تنها یک بحران اجتماعی را آشکار می‌کند، بلکه نشان‌دهنده تأثیرات عمیق سیاست‌های سرکوب‌گرانه حکومت طالبان بر سلامت روان و امنیت زنان است. نهادهای حقوق بشری خواستار مستندسازی دقیق‌تر، حمایت روانی و حقوقی از زنان، و پاسخ‌گویی عاملان خشونت هستند.
«آخرین اخبار افغانستان را در ایراف بخوانید»
بیشتر بخوانید:
اداره هواشناسی افغانستان در رابطه با احتمال وقوع سیل در ۱۴ ولایت هشدار داد(دوشنبه ۲۷ مردادماه)
قیمت افغانی به تومان و دلار امروز یکشنبه (۲۶ مردادماه ۱۴۰۴)
پیش‌بینی وضعیت آب و هوای افغانستان (یکشنبه، ۲۶ مردادماه ۱۴۰۴)
