به گزارش ایراف شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان در اطلاعیه‌ای، پانزدهم آگست را نه یک روز عادی که زخمی عمیق بر پیکر افغانستان خواند.
در این بیانیه آمده است: «این روز شاهد فروپاشی ناگهانی ساختارهای جمهوریت، سقوط اعتماد عمومی و تحمیل حکومتی بود که با منطق خشونت و انکار حقوق بشر بر مردم مسلط شد.»
به گفته این شورا، آنچه در ۱۵ آگست ۲۰۲۱ رخ داد نه یک انتقال قدرت مسالمت‌آمیز که «خیانتی تاریخی و فراری شرم‌آور» بود که ملت را در برابر دستگاه سرکوب طالبان تنها گذاشت.
این شورا گفته: «طالبان نه از مسیر دموکراسی که از طریق معاملات پشت پرده و سرکوب اراده ملی بر افغانستان حاکم شد.»
شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان با اشاره به آثار مخرب حاکمیت طالبان، از محرومیت دختران از آموزش، حذف زنان از عرصه عمومی، سرکوب صدای معترضان و موج مهاجرت اجباری به عنوان پیامدهای این حاکمیت نام برد.
این شورا تأکید کرد: «حکومت طالبان فاقد هرگونه مشروعیت حقوقی، سیاسی و اخلاقی است و تهدیدی جدی برای ثبات منطقه و ارزش‌های حقوق بشری محسوب می‌شود.»
در بخش دیگری از این بیانیه، شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان راه برون‌رفت از بحران کنونی را نه در عادی‌سازی روابط با طالبان، که در «بسیج نیروهای مردمی، تقویت صدای مقاومت و بازسازی ساختارهای دموکراتیک» دانسته است.
این شورا از جامعه جهانی خواسته به سیاست مماشات با طالبان پایان دهد و از نیروهای معتقد به دموکراسی و حقوق بشر حمایت کند.
در پایان این بیانیه آمده است: «ما در کنار همه رنج‌دیدگان این دوره سیاه ایستاده‌ایم. رویای افغانستان آزاد و دموکراتیک هرگز نخواهد مرد، چرا که حقیقت را نمی‌توان برای همیشه به زنجیر کشید. ۱۵ آگست روز بیداری وجدان ملی و تجدید پیمان با آرمان‌های عدالت و آزادی است.»
شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان متشکل از چندین رهبر، شخصیت و فرمانده سابق سیاسی و جهادی مخالف طالبان است که عمدتاً در ترکیه فعالیت می‌کند.
این شورا به عنوان قوی‌ترین و مهم‌ترین جریان ضد طالبانی در چهار سال گذشته همواره تلاش کرده است تا با ایجاد چتری واحد از مخالفان طالبان یک جبهه قدرتمند را در برابر حاکمیت این گروه ایجاد کند و از مسیرهای مختلف در وضعیت کنونی افغانستان تغییر به وجود آورد
طالبان اما تاکنون در برابر درخواست‌های این شورا برای تشکیل دولت فراگیر و غاز مذاکرات ملی صلح با مشارکت همه طرف‌ها تمکین نکرده و همواره بر موضع ثابت خود مبنی بر لزوم بازگشت رهبران سیاسی و قومی افغانستان در قبال تضمین امنیت آنها و زندگی عادی در زیر پرچم طالبان تاکید کرده؛ خواسته ای که از سوی رهبران مخالف این گروه رد شده است.
