به گزارش ایراف؛ انجمن دوستی ایران و افغانستان بیانیه‌ای درباره روند بازگشت مهاجرین افغان صادر کرده است که در ادامه متن کامل آن آمده است:
در نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، مردم مؤمن و انقلابی افغانستان، به‌ویژه در شهرهای هرات، کابل و دیگر مناطق، با راهپیمایی‌های گسترده در حمایت از نهضت حضرت امام خمینی (رحمه‌الله علیه) و انقلاب اسلامی، صدها شهید در راه آرمان‌های مشترک تقدیم نمودند.
این همراهی بی‌نظیر، نشانه‌ای از پیوندهای عمیق دینی، فرهنگی و آرمانی دو ملت مسلمان ایران و افغانستان بود؛ پیوندی که در طول بیش از پنج دهه با وفاداری، اخوت و همدلی، در عرصه‌های گوناگون استمرار یافته است.
در این سال‌ها، جمهوری اسلامی ایران با سعه‌صدر، روح اسلامی و مسئولیت‌پذیری انسانی، پذیرای میلیون‌ها مهاجر شریف و نجیب افغان بوده است. از ارائه آموزش رایگان برای نسل‌های مهاجر تا خدمات درمانی، معیشتی و ایجاد فرصت‌های شغلی و تحصیلی، ایران همواره میزبان کریمانه‌ای برای مهاجرین افغان بوده است. هزاران طلبه و دانشجوی افغان در حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌های ایران پرورش یافته و در کنار جوانان ایرانی، در سنگرهای علم، فرهنگ، تولید و حتی در جبهه‌های دفاع مقدس، نقش‌آفرینی کرده‌اند.
حضور شجاعانه رزمندگان فاطمیون در کنار مدافعان ایرانی در دوران مبارزه با جبهه جهل و حراست از سرزمین‌های اسلامی، برگ درخشانی از تاریخ مشترک دو ملت است که هرگز به فراموشی سپرده نخواهد شد.
با چنین پیشینه‌ای، انجمن دوستی ایران و افغانستان با نگرانی عمیق نسبت به شیوه‌های اجرایی بازگشت مهاجرین غیرمجاز در هفته‌های اخیر، ابراز تأسف می‌نماید.
تصاویری که در رسانه‌های جهانی و فضای مجازی بازتاب یافته‌اند، در کنار روایت‌های تلخ مهاجرین، تصویری نگران‌کننده از وضعیت برخورد با این جمعیت شریف ترسیم می‌کنند؛ تصویری که با کرامت انسانی و اصول اسلامی و انقلابی همخوانی ندارد و با دیدگاه‌های والای بنیان‌گذار انقلاب اسلامی و مقام معظم رهبری (مدّظلّه‌العالی) در تضاد است.
با تأکید بر سابقه همدلی، خون مشترک، و آرمان‌های فرهنگی و انسانی دو ملت، انجمن دوستی ایران و افغانستان موارد زیر را به‌عنوان نکات راهبردی و توصیه‌های اجرایی پیشنهاد می‌نماید:
۱. توقف روند کنونی اخراج دسته‌جمعی:
لزوم توقف فوری روند شتاب‌زده و دسته‌جمعی اخراج مهاجرین، به‌ویژه خانواده‌ها، مورد تأکید است. این روند با موازین انسانی، اخلاقی و آموزه‌های اسلامی مغایرت دارد و باید بازنگری شود.
۲. تأکید بر دیدگاه مقام معظم رهبری:
رهبر معظم انقلاب، با نگاهی پدرانه و راهبردی، ملت های ایران و افغانستان را «قوم‌وخویش» خوانده‌اند. این نگاه باید مبنای رویکردهای اجرایی و رسانه‌ای قرار گیرد.
۳. پرهیز از اخراج ناگهانی و فاقد تمهید انسانی:
بازگشت مهاجرین باید با برنامه‌ریزی مرحله‌ای، مدبرانه و مبتنی بر کرامت انسانی باشد. تصمیمات ناگهانی و فاقد پشتوانه اجتماعی، آثار منفی فراوانی بر پیکره مهاجرین و نیز افکار عمومی خواهد داشت.
۴. تفکیک روشن میان جامعه مهاجرین و عناصر مخرب:
ضروری است میان جامعه شریف و قانون‌مدار مهاجرین با معدود عناصر اخلال‌گر و تفرقه‌افکن تمایز قائل شد و با گروه های نفاق افکن، برخورد قانونی، هدفمند و شفاف صورت گیرد.
۵. اجتناب از برچسب‌زنی‌های ناعادلانه:
نسبت دادن اتهاماتی چون مزدوری برای دشمنان، بدون مستندات حقوقی و قضایی، ناروا و خلاف عدالت اسلامی است. تمرکز صرف باید بر ابعاد حقوقی و اقامتی مهاجرین باشد.
۶. رعایت اصول اخلاقی و انسانی در برخورد مأموران اجرایی:
رفتار مأموران باید مبتنی بر احترام، رعایت حرمت انسانی و اخلاق اسلامی باشد. از هرگونه برخورد خشن، تحقیرآمیز و آسیب‌زا، به‌ویژه در مورد زنان، کودکان و سالخوردگان، باید به‌شدت پرهیز شود.
۷. بررسی دقیق سوابق و مشارکت‌های مهاجرین:
نباید همه مهاجرین را با یک نگاه مورد ارزیابی قرار داد. باید میان آنان که سوابق کاری، تحصیلی، فرهنگی و خدماتی روشن و مثبت دارند با دیگران تفاوت قائل شد. حمایت و تکریم مهاجرین مشارکت‌جو و قانون‌مدار، یک ضرورت اجتماعی است.
۸. طراحی بازگشت ایمن، تدریجی و آبرومندانه:
بازگشت مهاجرین، در صورت ضرورت، باید در هماهنگی با نهادهای ملی، سازمان‌های بین‌المللی و نمایندگان جامعه مهاجر انجام گیرد تا امنیت، سلامت و کرامت آنان حفظ شود.
۹. گفت‌وگوی صادقانه با افکار عمومی:
ضروری است که مسئولین و رسانه‌های رسمی، با شفافیت و احترام، دغدغه‌های مهاجرین و مردم ایران را بشنوند و به آن پاسخ دهند تا از گسترش سوءتفاهم‌ها و فضای بی‌اعتمادی جلوگیری شود.
در پایان تاکید می‌شود:
دو ملت بزرگ و تمدن‌ساز ایران و افغانستان، با پیشینه‌ای مشترک از ایمان، فرهنگ و ایثار، شایسته‌ی آن‌اند که آینده‌ای سرشار از صلح، برادری، هم‌افزایی و کرامت انسانی را رقم زنند.
و قطعاً تحقق این امر مهم، مستلزم حکمت، تدبیر و همدلی همه‌جانبه میان دولت‌ها، نخبگان، رسانه‌ها و جوامع مدنی دو کشور است.
در این میان، دیپلماسی عمومی، رسانه‌های مسئول، و صدها انجمن فرهنگی، اجتماعی و مردمی در دو کشور می‌توانند با تکیه بر پیوندهای تاریخی، ارزش‌های مشترک و ظرفیت‌های فرهنگی غنی، نقشی مؤثر در تقویت همدلی، کاهش سوءتفاهم‌ها و ترویج تصویر واقعی از روابط ملت‌ها ایفا کنند.
هم‌افزایی این بدنه‌های اجتماعی، می‌تواند زمینه‌ساز شکل‌گیری افق‌های تازه‌ای از احترام متقابل، همزیستی مسالمت‌آمیز و شکوفایی مشترک میان ملت ایران و افغانستان باشد.
