به گزارش ایراف، طبق این گزارش که دیروز (یکشنبه، ۲۲ تیر) تحت عنوان «نیازهای بشردوستانه و برنامه پاسخگویی افغانستان ۲۰۲۴» منتشر شده، اگرچه بیش از ۲۲ میلیون نفر دست کم یک نوع کمک دریافت کرده‌اند، اما حدود ۶۷ درصد آنان تنها به کمک غذایی دسترسی داشته اند.
این در حالیست که نیازهای مبرم دیگری مانند آب آشامیدنی، خدمات بهداشتی، سلامت و سرپناه اضطراری یا به کلی نادیده گرفته شده یا بسیار محدود پاسخ داده شده‌اند.
اوچا در گزارش خود گفته که در بسیاری از مناطق روستایی و آسیب‌پذیر، مردم همچنان به آب بهداشتی، خدمات ابتدایی درمانی و سرپناه مناسب دسترسی ندارند که این وضعیت، خطر ابتلا به بیماری‌‌ها، سوتغذیه و مرگ‌‌های قابل پیشگیری را افزایش داده است. به‌ویژه در فصل‌‌های سرد سال یا در پی حوادثی مانند سیل و زلزله، نبود سرپناه اضطراری تهدیدی جدی برای خانواده‌های نیازمند به‌شمار می‌رود.
این نهاد تأکید کرده که بحران انسانی در افغانستان بسیار فراتر از ناامنی غذایی است و باید با یک رویکرد چندبعدی و جامع پاسخ داده شود.
با این حال، کارشناسان اجتماعی و فعالان مدنی نیز باور دارند که نقش کمکهای غذایی در کاهش فقر بسیار محدود بوده و سازمان‌های بین‌المللی به‌ویژه سازمان ملل باید تمرکز خود را بر ایجاد فرصت‌های شغلی و احیای اقتصاد محلی بگذارند.
بازسازی روستاها، مدرن‌سازی کشاورزی، ساخت جاده‌ها و ایجاد سردخانه‌ها از جمله راهکارهایی عنوان شده‌اند که می‌توانند به کاهش وابستگی مردم به کمکهای هفتگی و ماهانه کمک کنند.
این در حالیست که تنها ۴۷ درصد بودجه لازم برای پاسخ بشردوستانه در سال ۲۰۲۴ تأمین شده و شکاف مالی ۱.۴۳ میلیارد دلاری همچنان پابرجاست.
