به گزارش ایراف، محمدعمر داودزی در کتاب «سقوط بدون سانسور افغانستان» به تفاوت رویکردهای حامد کرزی و اشرف غنی در مواجهه با افغان‌های آسیب‌دیده از عملیات نیروهای خارجی پرداخته است.
بر اساس این گزارش، حامد کرزی به‌عنوان رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، همواره دروازه‌های کاخ ریاست‌جمهوری را به روی خانواده‌های قربانیان باز نگه می‌داشت.
او شخصاً با بزرگان روستاها تماس می‌گرفت، بازماندگان را به کابل دعوت می‌کرد و در بسیاری موارد، فرماندهان آمریکایی و ناتو را برای پاسخگویی به اشتباهاتشان فرا می‌خواند.
کرزی علاوه بر پرداخت غرامت به خانواده‌ها، در مواردی نیز امکان سفر حج را برای بازماندگان فراهم می‌کرد.
در مقابل، اشرف غنی در طول هفت سال حکومت خود، هیچ‌گاه از قربانیان عملیات نیروهای خارجی دفاع نکرد و تمایلی به دیدار با بزرگان روستاها نداشت.
به نوشته داودزی، این بی‌توجهی موجب شد پیوند غنی با مردم روستاها گسسته شود و در نهایت، حمایت مردمی را که می‌توانست پشتوانه حکومت و نیروهای امنیتی باشد، از دست بدهد.
این تفاوت رویکردها در کتاب داودزی به‌عنوان یکی از عوامل مؤثر در سقوط حکومت افغانستان مورد بررسی قرار گرفته است.
تحلیلگران معتقدند سیاست کرزی در ایجاد ارتباط مستقیم با مردم مناطق روستایی، نقش مهمی در جلب اعتماد عمومی داشت، در حالی که غنی با دوری از این سیاست، ناخواسته به بیگانگی بیشتر دولت از مردم دامن زد.
بیشتر بخوانید:
افزایش تجارت افغانستان و پاکستان به یک میلیارد دلار در نیمه نخست ۲۰۲۵
دشوارترین بحران انسانی در تاریخ معاصر افغانستان؛ نیازهای وسیع، کمک‌های ناکافی
