به گزارش ایراف، کمیته مدافعان حقوق بشر افغانستان اعلام کرد که پناهجویان افغان در هند در شرایط «دشوار و غیرانسانی» به سر می‌برند و از شش روز پیش در مقابل دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در دهلی دست به اعتصاب زده‌اند.
بر اساس بیانیه این کمیته، این پناهجویان سال‌هاست بدون حق اقامت دائم، کار قانونی، آموزش منظم برای کودکان و دسترسی به خدمات درمانی و اجتماعی در هند زندگی می‌کنند. همچنین، فرایند تشخیص وضعیت پناهندگی هزاران افغان توسط سازمان ملل به یک روند «فرسایشی و دردناک» تبدیل شده است.
معترضان با شعار «تاخیر در ثبت‌نام مهاجران برابر با تعلیق زندگی است»، خواستار تسریع این روند شده‌اند، اما تاکنون پاسخی از سوی سازمان ملل دریافت نکرده‌اند. به گفته این کمیته، پناهجویان با «برخوردهای تحقیرآمیز و ارعاب‌آمیز پلیس هند» نیز مواجه شده‌اند.
پناهجویان افغان از نهادهای بین‌المللی به ویژه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل خواسته‌اند تا به وضعیت آنها رسیدگی فوری کنند و کمک‌های مالی، غذایی، درمانی و آموزشی را از سر بگیرند. آنها همچنین خواستار تسریع روند اسکان مجدد و نظارت نهادهای بی‌طرف بر برخورد پلیس با پناهجویان هستند.
این پناهجویان تأکید کرده‌اند که برای نجات جان خود از افغانستان فرار کرده‌اند، نه برای تحمل «رنج و تحقیر در سایه بی‌توجهی جهانی.»
پناهجویان افغان در هند و چالش های پیش رو
بر اساس آمارهای موجود، هند میزبان حدود ۱۸,۰۰۰ پناهنده و مهاجر افغانستانی است که بیشتر آنها در دهه‌های اخیر به دلایل سیاسی، امنیتی و اقتصادی به این کشور مهاجرت کرده‌اند. این تعداد شامل پناهجویان ثبت‌شده نزد کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) در دهلی نو می‌شود. از ژانویه ۲۰۲۲، حدود ۴۶,۰۰۰ پناهجو (شامل افغان‌ها و دیگر ملیت‌ها) توسط UNHCR در هند ثبت شده‌اند که ۳۶٪ آنها کودکان هستند.
سیاست‌های مهاجرتی هند در قبال افغان‌ها
پس از تسلط طالبان در ۲۰۲۱، هند خدمات کنسولی خود در افغانستان را تعطیل کرد، اما اخیراً روند صدور ویزا به صورت آنلاین از سر گرفته شده است. این شامل ویزاهای تحصیلی، تجاری، درمانی، و فرهنگی می‌شود. از طرفی دانشجویان افغان که پیش از ۲۰۲۱ در هند تحصیل می‌کردند، با مشکل تمدید ویزا مواجه شدند، اما برخی توانسته‌اند برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر مانند دکترا اقدام کنند. از سویی دیگر، هند عضو کنوانسیون ۱۹۵۱ پناهندگان نیست و قوانین داخلی مشخصی برای حمایت از پناهندگان ندارد. پناهجویان افغان اغلب تحت قانون مهاجران غیرقانونی (۱۹۴۶) قرار می‌گیرند و ممکن است با اخراج یا حبس مواجه شوند. UNHCR در دهلی نو تنها نهادی است که به پناهندگان کمک می‌کند، اما فرآیند ثبت‌نام و مصاحبه ممکن است ماه‌ها طول بکشد .
هند پیش از ۲۰۲۱، سالانه حدود ۱,۰۰۰ بورسیه تحصیلی به دانشجویان افغان اعطا می‌کرد، اما این برنامه پس از تسلط طالبان متوقف شد. دانشجویان افغان در هند با مشکلات مالی و عدم تمدید ویزا روبرو شدند. اخیراً برخی گزارش‌ها حاکی از ازسرگیری محدود بورسیه‌هاست، اما دولت هند هنوز به طور رسمی این موضوع را تأیید نکرده است. هند بر حفظ روابط تاریخی با مردم افغانستان تأکید دارد و کمک‌های بشردوستانه (مانند ۲۰۰ کرور روپیه در ۲۰۲۴) را ادامه داده است، اما روابط رسمی با طالبان ندارد.
چالش‌های دانشجویان افغان در هند
بسیاری از دانشجویان پس از پایان تحصیلات نمی‌توانند به افغانستان بازگردند یا ویزای خود را تمدید کنند. قطع بورسیه‌ها باعث شده برخی دانشجویان تحصیل را رها کنند. دوری از خانواده و عدم اطمینان از آینده از جمله مشکلات گزارش‌شده است .
هند با وجود چالش‌های قانونی، اخیراً گام‌هایی برای تسهیل ورود افغان‌ها (به ویژه دانشجویان) برداشته است. اما عدم عضویت در کنوانسیون پناهندگان و نبود سفارت فعال در کابل، روند مهاجرت را پیچیده کرده است.
بیشتر بخوانید:
تفاوت بازگشت مهاجران از پاکستان و ایران به روایت خبرنگار افغان
ایران خواستار حمایت جهانی از کشورهای میزبان پناهندگان افغان شد
