به گزارش ایراف، برپایه گزارش این رسانه، آمریکا پس از حملات رژیم صهیونیستی به ایران، نیروها و تجهیزات نظامی خود را در خاورمیانه جابه‌جا کرده است.
در گزارش آمده: ناوچه USS Thomas Hudner که توانایی دفاع در برابر موشک‌های بالستیک را دارد، از مدیترانه غربی به سمت مدیترانه شرقی حرکت می‌کند. همچنین یک ناوچه دیگر نیز برای اعزام احتمالی آماده می‌شود تا در صورت درخواست کاخ سفید، به منطقه اعزام شود.
تایمز اسرائیل گفته که رئیس‌جمهور آمریکا، در حال جلسه با شورای امنیت ملی خود است تا درباره تحولات اخیر تصمیم‌‌گیری کند. نیروهای نظامی آمریکا در منطقه از روزها قبل اقدامات احتیاطی را آغاز کرده‌اند؛ از جمله این که اعضای خانواده نظامیان به‌طور داوطلبانه منطقه را ترک کرده‌اند تا در صورت پاسخ گسترده ایران، در امان باشند.
به نقل از گزارش، معمولاً حدود ۳۰ هزار نیروی آمریکایی در خاورمیانه مستقر هستند، اما اکنون این عدد به حدود ۴۰ هزار نفر افزایش یافته است. این افزایش به خاطر تنش‌های میان رژیم اسرائیل و ایران و حملات مکرر نیروهای تحت حمایت ایران به کشتی‌های تجاری و نظامی در دریای سرخ بوده است.
به نوشته تایمز اسرائیل، آمریکا همچنین ناوهای هواپیمابر و کشتی‌های جنگی دیگری را که در اختیار دارد، می‌تواند به منطقه اعزام کند. ناو هواپیمابر USS Carl Vinson هم‌اکنون در دریای عرب حضور دارد و تنها ناو هواپیمابر منطقه است. ناوهای USS Nimitz و USS George Washington هم در مناطق دیگر مستقر هستند و در صورت نیاز می‌توانند به خاورمیانه منتقل شوند.
در سال ۲۰۲۳، پس از حمله حماس به اسرائیل، آمریکا کشتی‌هایی را برای حمایت از رژیم صهیونیستی به منطقه فرستاد تا علیه حزب‌الله و ایران بازدارندگی ایجاد کند. همچنین در اکتبر ۲۰۲۴، ناوچه‌های نیروی دریایی آمریکا ده‌ها موشک رهگیر شلیک کردند تا از رژیم صهیونیستی در برابر حملات موشکی ایران دفاع کنند.
این در حالی‌است که بر اساس داده‌های ردیابی پرواز، تاکنون بیش از ۲۰ فروند هواپیمای تانکر سوخت‌رسان (Aerial Refueling Tankers) آمریکایی، در مسیرهای مختلف در حال پرواز شناسایی شده‌اند.
این تعداد به شکل مداوم در حال افزایش است و به نظر می‌رسد که هر چند دقیقه، یک پرنده جدید وارد عملیات می‌شود. چنین حجمی از پروازهای سوخت رسانی، که معمولاً برای پشتیبانی از ناوگان گسترده جنگنده‌ها یا بمب افکن‌های دوربرد صورت می‌گیرد، بسیار کم‌سابقه است.
در عین حال، برخی منابع اشاره کرده‌اند که تعدادی از تانکرهای مستقر در خاورمیانه (حدود ۷ فروند) طی ساعات و روزهای گذشته به مقصد اروپا منطقه را ترک کرده‌اند. این مسئله می‌تواند نشان‌دهنده بخشی از یک چرخش نیروها یا جابه جایی برنامه‌ریزی شده باشد، اما شدت و تعداد پروازهای تازه وارد به منطقه خاورمیانه نشان می‌دهد که این تنها یک “تعویض معمولی” نیست. بلکه، محتمل‌تر آن است که پنتاگون در حال اجرای یک آرایش عملیاتی گسترده برای پشتیبانی از تحرکات نظامی در منطقه است.
این تحرکات در شرایطی صورت می‌گیرد که جنگ ایران و رژیم صهیونیستی وارد مرحله‌ای بحرانی شده و تل‌آویو بارها به‌طور رسمی از ایالات متحده درخواست مشارکت مستقیم در این درگیری کرده است. اگرچه هنوز واکنش قطعی کاخ سفید یا شخص دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا در این زمینه اعلام نشده، اما نشانه‌هایی از آماده‌باش عملیاتی ارتش این کشور به چشم می‌خورد که می‌تواند زمینه‌ساز ورود تدریجی یا سریع واشنگتن به این جنگ باشد.
پرسش مهم در این میان آن است که آیا این جابه‌جایی‌ها نشانه‌ای از مداخله مستقیم نظامی ایالات متحده در یک جنگ منطقه‌ای دیگر است؟ یا صرفاً تلاشی برای بازدارندگی، قدرت‌نمایی و مهار بحران پیش از آن‌که از کنترل خارج شود؟ در هر دو صورت، افزایش ناگهانی تعداد سوخت‌رسان‌های هوایی نشان می‌دهد که آمریکا در حال استقرار ظرفیت پشتیبانی لازم برای یک عملیات گسترده هوایی است – چه برای مقابله، چه برای حمله، و چه برای کنترل اوضاع.
چنین سناریویی، خاطرات مداخله‌های گذشته ایالات متحده در خاورمیانه را زنده می‌کند: از جنگ خلیج فارس گرفته تا عراق و افغانستان. بار دیگر، احتمال “ملت‌سازی اجباری”، جنگ‌های فرسایشی و هزینه‌های هنگفت مالی و انسانی در افق دیده می‌شود. و این پرسش اساسی مطرح است: آیا آمریکا در آستانه ورود به دور تازه‌ای از درگیری‌های بی‌پایان در خاورمیانه قرار گرفته است؟ یا هنوز زمانی برای عقب‌نشینی از لبه پرتگاه باقی مانده؟
