به گزارش ایراف، مدیرکل اداره مهاجرت و ادغام فرانسه اعلام کرد که بیش از ۱۰۰ هزار افغانستانی در این کشور اقامت دارند و این در حالی است که افغانستانی ها طی دهه اخیر یکی از ۱۰ ملیت اصلی دارای اقامت بلندمدت در فرانسه بوده‌اند.
دیدیه لسکی تأکید کرد که اکثر پناهجویان افغانستانی را مردان کم‌سواد تشکیل می‌دهند، در حالی که زنان افغانستانی اغلب از تحصیلات عالی برخوردارند.
به گفته او، تا سال ۲۰۱۴ تنها ۴۷۲ درخواست پناهندگی از سوی افغانستانی ها ثبت شده بود، اما این رقم در سال ۲۰۲۳ به بیش از ۱۷ هزار و ۵۰۰ مورد افزایش یافته است.
لسکی همچنین اشاره کرد که تقریباً از هر دو افغانستانی متقاضی پناهندگی در فرانسه، حداقل یک نفر قبلاً در آلمان یا سوئد به عنوان پناهجو ثبت‌نام کرده بوده است.
این مقام فرانسوی سطح پایین تحصیلات و دشواری‌های یادگیری زبان را از موانع اصلی خودکفایی و ادغام اجتماعی پناهجویان افغانستانی دانست.
وی هشدار داد هر پناهجویی که قوانین فرانسه را نقض کند، باید اخراج شود و افزود: «مجرمان افغانستانی نباید احساس امنیت کنند.»
فرانسه در سال‌های اخیر شاهد افزایش جنبش‌های مهاجرستیز و سیاست‌های سختگیرانه علیه پناهجویان بوده است. دولت این کشور، به ویژه تحت فشار احزاب راست و راست افراطی، قوانین مهاجرتی را تشدید کرده و بر اخراج پناهجویان مجرم تأکید دارد.
در سال ۲۰۲۳، ۸٬۷۶۱ مهاجر غیرقانونی از فرانسه اخراج شدند که نسبت به سال قبل از آن ۱۵ درصد افزایش داشت.
دولت امانوئل مکرون لایحه‌ای را تصویب کرد که به مقامات اجازه می‌دهد پناهجویان متهم به جرائم سنگین را حتی در صورت داشتن پرونده قضایی معلق، سریع‌تر اخراج کنند.
مارین لوپن، رهبر جبهه ملی (راست افراطی)، خواستار توقف کامل پناهندگی و بازنگری در قوانین مهاجرت شده است.
در سال ۲۰۲۴، تظاهراتی در پاریس، لیون و مارسی با شعار «فرانسه اول» برگزار شد که خواستار محدودیت بیشتر مهاجرت بودند.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد ۴۷ درصد فرانسوی‌ها از سیاست‌های سختگیرانه‌تر مهاجرتی حمایت می‌کنند.
دولت فرانسه برنامه‌هایی مانند «دوره‌های آموزش زبان و ارزش‌های جمهوری» را برای پناهجویان اجباری کرده است.
انتقادها به سطح پایین تحصیلات برخی مهاجران (به ویژه مردان افغان) باعث شده تا سیاست‌گذاران بر گزینش مهاجران تحصیل‌کرده تمرکز کنند.
آمار جرم و جنایت در میان برخی گروه‌های مهاجر (به ویژه جوانان شمال آفریقا) به عنوان بهانه‌ای برای توجیه سیاست‌های سختگیرانه استفاده شده است.
