به گزارش ایراف، به نقل از نشریه دیپلمات، گزارش جدیدی از فیلیپ اسماکر نشان می‌دهد که در سایه این سیاست‌ها، ممنوعیت ورود شهروندان این دو کشور – به ویژه دانشجویان – به بهانه‌های امنیتی تشدید شده و حتی شامل کسانی می‌شود که در خاک آمریکا حضور دارند یا با خطر مستقیم آزار سیاسی در کشورشان مواجه‌اند.
در این میان، به باور نویسنده، افغان‌هایی که با امید به وعده‌های گذشته آمریکا و با نقش مستقیم در مأموریت‌های نظامی این کشور به آن پناه برده‌اند، اکنون در بلاتکلیفی قرار گرفته‌اند، وضعیت اقامت ویژه‌شان تا ماه جولای پایان می‌یابد و بسیاری هنوز موفق به دریافت گرین کارت نشده‌اند.
در عین حال، چهره‌های شناخته شده مخالف طالبان، مانند احمد ولی مسعود، از دریافت ویزا برای سفر به آمریکا جهت فعالیت‌های سیاسی یا بشردوستانه نیز محروم شده‌اند.
دولت ترامپ با معرفی طالبان به عنوان یک گروه «تروریستی جهانی ویژه» و استناد به ناتوانی این گروه در صدور پاسپورت یا بررسی هویت شهروندان، هرگونه تعامل مهاجرتی با افغانستان را متوقف کرده است. مشابه همین وضعیت برای میانمار نیز حاکم است، کشوری که هم‌اکنون درگیر جنگ داخلی شدیدی است و مخالفان نظامی آن، از حمایت تسلیحاتی و سیاسی چین برخور دارند.
نگارنده افزود، در این فضا، روایت کسانی که موفق به ورود به آمریکا شده‌اند – مانند تون لین، فعال سیاسی میانماری – حکایت از فروپاشی تصویر پیشین آمریکا به عنوان حامی آزادی و دموکراسی دارد.
در عوض، بسیاری از پناهجویان ناگزیر به راه‌های غیرقانونی همچون ازدواج صوری یا اقامت غیرمجاز روی آورده‌اند، در حالیکه ترامپ این اقدامات را دلیل اعمال ممنوعیت‌های بیشتر عنوان می‌کند.
تحلیل نهایی این مقاله انتشار یافته در نشریه دیپلمات این است که سیاست مهاجرتی جدید دولت ترامپ، برخلاف اصول بنیادین و تاریخچه پناهندگی در آمریکا، نه تنها از ارزش‌های لیبرال این کشور فاصله گرفته بلکه در عمل، جان هزاران پناهجو را به خطر انداخته و باعث تقویت حکومت‌های اقتدارگرای منطقه شده است. آنچه باقی مانده، تنها نمادهایی چون تندیس آزادی است که در تضاد با واقعیت کنونی، همچنان وعده پناه به ستمدیدگان جهان می‌دهد.
