به گزارش ایراف، به نقل از پژواک، این دختر جوان زهرا علی نام دارد، او بر این باور است که سختی‌ها انسان را می‌سازد و انگیزه‌اش زمانی شکل گرفت که در دل تاریکی‌ها به این نتیجه رسید که باید برای خود و مردمش روشنایی بیافریند.
زهرا ۲۳ سال دارد، در شهر کابل متولد شده و در سال ۱۳۹۸ تحصیلاتش را تا کلاس دوازدهم در مدرسه سیدالناصری به پایان رسانده‌است.
وی می‌گوید که انگیزه‌اش برای کار زمانی شکل گرفت که با چالش‌ها و سختی‌های زندگی روبه‌رو شد و باور دارد که مشکلات، انسان را پخته‌تر و قوی‌تر می‌سازد و او هیچ‌گاه نخواست شخصی باشد که در برابر دشواری‌ها تسلیم شود.
وی افزود: «انگیزه من از جایی شروع شد که مشکلاتم آغاز شدند و من خواستم کار کنم؛ چرا که تشنه و عاشق شهرت و موفقیت هستم. همین حرف‌ها و همین جسارت‌ها بودند که مرا وادار به کار کردند. کار کردن به من حس بسیار خوبی می‌دهد که مرا به سمت پیشرفت سوق می‌دهد و می‌توانم خیلی خوب زندگی کنم. می‌توانم به رویاها و آرزوهایم برسم و بخش فنی را بسیار دوست داشتم؛ می‌خواستم وارد این حوزه شوم و کار کنم.»
زهرا علی گفت که در آغاز کار، نگرانی‌هایی درباره موفقیت محصولش و استقبال مردم وجود داشت، اما با ساخت نخستین نیروگاه و دریافت بازخوردهای مثبت در همان هفته اول، این نگرانی‌ها برطرف شد و به مرور زمان سفارش‌ها افزایش یافت؛ طوری که که از ولایات مختلف نیز درخواست دریافت کرد.
زهرا کارش را با سرمایه‌ای اندک آغاز کرد؛ نخستین نیروگاه کوچک را با استفاده از باتری‌های لیتیومی تسلا که از خارج افغانستان از طریق کارگوی زمینی وارد می‌شد، ساخت و دیگر مواد اولیه را از داخل کشورش تهیه کرد.
او داستان کاری‌اش را این‌گونه بیان می‌کند: «روزی که این کار را آغاز کردم، هیچ‌کس کنارم نبود، حتی خانواده‌ام که از شرایط می‌ترسیدند. اما وجود خودم، اهدافم و کارهایی که در پیش داشتم، همیشه جلوی چشمانم بودند و هرگز اجازه ندادند که زمین‌گیر شوم یا از اهدافم دست بکشم. خودم قدم برداشتم، مسئولیت مشکلات را به دوش کشیدم، سختی‌های روزگار را تحمل کردم و شروع به کار کردم.»
وی تأکید می‌کند که نیروگاه‌های تولیدی‌اش از انرژی خورشید و ماشین قابل شارژ هستند، سبک، قابل‌حمل و با عمر مفید بیش از ۱۰ سال اند.
به گفته او: «در حالی‌که یک پاور استیشن اسیدی وارداتی تا ۲۶ هزار افغانی قیمت دارد، ما همان ظرفیت را با ۱۰ هزار افغانی می‌سازیم و سه سال خدمات پس از فروش نیز ارائه می‌کنیم.»
زهرا علی به این موفقیت بسنده نکرده و قصد دارد فعالیت‌هایش را گسترش دهد. او برنامه دارد ربات‌هایی طراحی کند که بتواند در بخش‌هایی چون کشاورزی، کارخانه‌ها و امور فیزیکی به‌کار گرفته شوند و افراد حتی از خانه نیز درآمد داشته باشند.
او همچنین از واردات و بازسازی دوچرخه‌های برقی خبر می‌دهد و می‌گوید: «دوچرخه‌ها را به صورت مستعمل وارد می‌کنیم، بازسازی و تقویت‌شان می‌کنیم و دوباره وارد بازار می‌سازیم، باتری‌های‌شان را از خارج وارد می‌کنیم، اما بقیه قطعات را در کابل تهیه می‌کنیم.»
زهرا زیر نظر استادش، حسیب‌الله نایب‌خیل کار می‌کند که تجربه کار با تکنولوژی باتری‌های لیتیومی در خارج از کشور را دارد. او گفت که زهرا مدت سه سال می‌شود در این بخش کار می‌کند و امروز یکی از همکاران موفق آنان است که از صفر تا صد نیروگاه را می‌سازد.
وی افزود: «در حال حاضر توان ساخت نیروگاه‌های تا ظرفیت ۵ کیلووات را داریم، اما هدف ما این است که در آینده نزدیک دستگاه‌هایی با ظرفیت یک مگاوات بسازیم که انرژی حاصل از آفتاب و باد افغانستان را ذخیره و استفاده کند.»
نایب‌خیل می‌گوید که در که در افغانستان از هر هفت روز، اکثرا پنج روز آفتابی است که این نعمت بزرگی است و افغانستان می‌تواند در قسمت انرژی خودکفا شود.
او در ادامه توضیح داد که این نیروگاه‌ها دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند؛ از جمله عدم نیاز به آموزش تخصصی برای نصب و بهره‌برداری، برخورداری از باتری‌های با قدرت بالا، و قابلیت تأمین برق AC و DC. این امکانات باعث می‌شود که دستگاه‌ها نه تنها برای روشنایی، بلکه برای لوازم پرمصرف‌تر نظیر ماشین‌های لباس‌شویی، لپ‌تاپ و دستگاه‌های جوجه‌کشی نیز قابل استفاده باشند.
این تلاش تحسین‌برانگیز یک بانوی افغان برای خلق روشنایی در حالی گزارش می‌شود که در حال حاضر، دختران در افغانستان از حق تحصیل بالاتر از کلاس ششم محروم هستند.
