به گزارش ایراف، محور اصلی گفتگوها در طول این سفر، توسعه همکاری های صنعتی، به ویژه در حوزه های کلیدی مانند نساجی و فرآوری مواد خام بود.
از دید ناظران، این تمرکز بر صنایع سبک و تولیدی نشانگر راهبرد اقتصادی ازبکستان برای بهره برداری از مزیت های نسبی افغانستان در تولید ارزان قیمت و ایجاد زنجیره تأمین منطقه ای است.
دستاورد مهم این سفر، امضای تفاهم نامه همکاری میان اتاق تجارت و صنایع ازبکستان و شرکت دولتی نساجی افغانستان بود، توافق نامه‌ای که توسط دوران وهاب اف و عبدالحمید آخوندزاده، رئیس شرکت نساجی افغانستان، به امضا رسید.
حضور مقاماتی چون هدایت الله بدری، وزیر معادن و نفت، نصیر آخوند، سرپرست وزارت دارایی، دین محمد حنیف، سرپرست وزارت قتصاد، و انورالحق، رئیس دفتر نخست وزیر طالبان، در مراسم امضای این سند، نشان دهنده اهمیت این توافق در دستور کار اقتصادی طالبان است.
از منظر تحلیلگران، این تفاهم نامه نه تنها زمینه ساز گسترش تجارت دوجانبه است، بلکه می‌تواند به تدریج به افزایش سرمایه گذاری ازبکستان در افغانستان و شکل‌گیری پروژه های مشترک صنعتی بینجامد. تاشکند با چنین گام هایی می‌کوشد ضمن حفظ نفوذ اقتصادی خود در جنوب، افغانستان را به یک شریک منطقه‌ای در قالب سیاست «مرکزیت آسیای مرکزی» خود تبدیل کند.
در نهایت، این توافق را می توان بخشی از راهبرد گسترده‌تر ازبکستان برای ایجاد ثبات از طریق توسعه اقتصادی در افغانستان دانست، راهبردی که برخلاف رویکردهای امنیت محور برخی بازیگران منطقه‌ای، بر منافع متقابل و منطق همکاری استوار است.
این توافق در حالی صورت می‌گیرد که تاشکند از آغاز حکومت طالبان در آگست ۲۰۲۱، رویکردی مبتنی بر تعامل عملی و بدون پیش شرط را با کابل دنبال کرده است.
