به گزارش ایراف، به نقل از از نشریه دیلی پاکستان، ژنرال سهیر شمشاد میرزا که در نشست امنیتی گفت‌وگوی شانگری لا در سنگاپور سخنرانی می‌کرد، وضعیت منطقه را به دلیل تنش‌های رو‌به افزایش و منازعات حل‌نشده، یک «تهدید وجودی» توصیف کرد.
ژنرال میرزا از خطر فزاینده درگیری در جنوب آسیا ابراز نگرانی کرد و از منطقه آسیا – اقیانوسیه خواست چارچوب‌هایی فراگیر و نهادینه شده برای مدیریت بحران ایجاد کند تا صلح و ثبات حفظ شود.
او گفت که صلح منطقه‌ای به احترام متقابل، اعتماد و تمایل به حل و فصل دیپلماتیک اختلافات بستگی دارد – نه به اقدامات یک‌جانبه یا سیاست‌های قدرت محور. او تأکید کرد: «فراگیر بودن اختیاری نیست. هیچ سازوکار امنیتی بدون اعتماد یا در سایه نابرابری‌های منطقه‌ای موفق نخواهد بود.»
ژنرال میرزا با اشاره به نگرانی‌های پاکستان، فضای امنیتی بی‌ثبات در جنوب آسیا را برجسته کرد و به منازعات حل‌نشده‌ای چون کشمیر، تشدید تنش‌ها میان هند، پاکستان و چین، و بی‌ثباتی در افغانستان اشاره کرد.
او هشدار داد که وجود سلاح‌های هسته‌ای سطح خطر را به شدت افزایش داده و احتمال اشتباهات استراتژیک را بسیار بالا برده است.
وی بر این باور است: «آستانه جنگ در جنوب آسیا به‌طرز خطرناکی پایین آمده است.» او به افزایش نظامیگری هند و موضع‌گیری تحریک‌آمیز این کشور اشاره کرد، از جمله تهدید به لغو توافق‌نامه‌های آبی و حملات به مناطق غیرنظامی.
ژنرال میرزا دولت هند را به بی‌میلی در ورود به فرآیند حل منازعه متهم کرد و حمایت غرب را عامل گستاخ‌تر شدن هند دانست. او گفت که چنین روندی منطقه را به‌سمت بی‌ثباتی بیشتر سوق می‌دهد.
او بار دیگر موضع پاکستان را مبنی بر ترجیح گفت‌وگو و راه حل‌های دیپلماتیک تکرار کرد و خواهان مذاکرات صلح با هند شد که بر برابری حاکمیتی، کرامت متقابل و احترام استوار باشد.
در سطح گسترده‌تر، ژنرال میرزا درباره نظامیگری روزافزون در منطقه آسیا – اقیانوسیه، کاهش نقش چندجانبه‌گرایی و افزایش نفوذ قدرت‌های خارجی در امور امنیتی منطقه‌ای ابراز نگرانی کرد. او تأکید کرد که ساختارهای امنیتی که مالکیت محلی ندارند، فاقد اعتبار هستند.
وی از کشورها خواست که به جای تکیه بر سازوکارهای تحمیل‌شده از بیرون، سازوکارهای دوجانبه و منطقه‌ای موجود برای گفت‌وگو را احیا و تقویت کنند.
ژنرال میرزا همچنین درباره اثرات بی‌ثبات کننده فناوری‌های نوظهور همچون هوش مصنوعی و جنگ سایبری هشدار داد و گفت این فناوری‌ها زمان تصمیم‌گیری را کاهش داده و استراتژی‌های بازدارندگی را پیچیده‌تر کرده‌اند.
او خواستار پذیرش پروتکل‌های ارتباطی برای مواقع بحران و مانورهای مشترک جهت جلوگیری از سوتفاهم ها و تشدید ناخواسته تنش‌ها شد.
او در پایان با اشاره به خطرات اطلاعات نادرست گفت: «ارتباطات استراتژیک اهمیت دارد. جنگ روایتی و تحریف واقعیت‌ها سوخت آتش تنش‌ها هستند.»
