به گزارش ایراف، روزنامه مورنینگ برو (Morning Brew) در یادداشتی درباره افغانستان نوشته است، با آن‌که وزارت خارجه ایالات متحده نام این کشور را در فهرست «مقاصد ممنوعه سفر» قرار داده و هشدارهایی درباره ناامنی، احتمال بازداشت های خودسرانه و تهدیدهای تروریستی داده است، برخی گردشگران همچنان تصمیم می گیرند پا به خاک افغانستان بگذارند؛ سرزمینی که طبیعت بکر، آثار باستانی منحصر به‌فرد و فرهنگی عمیق اما منزوی از جهان را در خود جای داده است.
نویسنده در این مطلب بیان می‌دارد که بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، موجی از نگرانی درباره آینده افغانستان در سطح جهانی برانگیخت. محدودیت های شدید برای زنان، از جمله منع آموزش پس از صنف ششم و ممنوعیت شعرخوانی و آوازخوانی در انظار عمومی، تصویری تاریک از وضعیت حقوق بشر در کشور ترسیم کرد.
از دید نگارنده، واقعیت این است که در چهار سال اخیر، افغانستان به نسبت گذشته دوران آرام‌تری را پشت سر گذاشته است؛ آرامشی نسبی که شماری از گردشگران خارجی، به ویژه زنان، آن را فرصتی برای بازدید از کشوری کمتر دیده شده تلقی کرده اند.
بنابر گزارش‌هایی که در این مطلب بدان اشاره شده، از زمان خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ گردشگر خارجی از این کشور دیدن کرده اند. تنها در سال ۲۰۲۳، تعداد گردشگران به ۷ هزار نفر رسید، افزایشی چشمگیر در مقایسه با ۶۹۱ نفر در سال ۲۰۲۲. این آمار، هرچند در مقایسه با کشورهای دیگر ناچیز است، اما برای افغانستان گامی قابل توجه محسوب می شود.
این مطلب اذعان می‌کند؛ طالبان، که در انزوای بین‌المللی قرار دارد و با بحران های اقتصادی دست و پنجه نرم می کند، گردشگری را به عنوان فرصتی برای جذب ارز خارجی و بهبود تصویر جهانی خود غنیمت شمرده است. برخی از خطوط هوایی مانند ترکیش ایرلاین و چند شرکت هواپیمایی اماراتی نیز پروازهای خود به کابل را از سر گرفته و مسیرهای جدیدی برای سفر به افغانستان گشوده شده اند.
نویسنده اظهار می‌کند، گردشگران معمولاً سفر خود را از کابل آغاز می کنند و از آنجا به مقاصدی چون بامیان، مسجد کبود مزار شریف یا همان روضه شریف و بقایای شهر یونانی «آی خانم» در شمال شرق کشور می روند. بامیان با مناظر کوهستانی، دریاچه فیروزه ای در دل صحرا و آثار باقی مانده از تمدن بودایی، یکی از محبوب ترین مقاصد است. هرچند مجسمه های بودا در سال ۲۰۰۱ توسط طالبان منفجر شدند، اما همان محل نیز همچنان بازدیدکنندگان زیادی را به خود جذب می کند.
در ادامه این مطلب آمده است؛ یکی از گردانندگان تورهای گردشگری به نام «علی»، که برند «Let’s Go Afghanistan» را مدیریت می کند، این دوران را «زمان طلایی گردشگری در افغانستان» می نامد. به گفته او، اکثر مشتریانش از ایالات متحده و تایلند هستند و برخی از آنها بیش از ۲۰ سال منتظر چنین فرصتی بوده اند. علی تأکید دارد که دولت طالبان تلاش هایی برای حمایت از صنعت گردشگری و تأمین امنیت گردشگران انجام داده، از جمله اختصاص مأموران مسلح برای اسکورت آنها در برخی مناطق.
نگارنده عنوان می‌کند؛ البته تمام گردشگران تجربه ای آرام و بی دردسر نداشته اند. یک مسافر برزیلی در تریپ ادوایزر از تجربه بازداشت و بازجویی یک ساعته اش در نزدیکی روضه شریف گزارش داده است. با این وجود، به نظر می رسد که تقاضا برای سفر به افغانستان رو به افزایش است و ظرفیت ماهانه ۱۵ تور علی نیز کاملاً پر است. کمبود راهنمایان انگلیسی زبان یکی از محدودیت های توسعه این صنعت نوپا محسوب می شود.
در این مطلب امده است که نمونه ای از تجربه متفاوت گردشگری در افغانستان را فلاویا لوز، کارآفرین حوزه مهمان داری از سائوپائلو، ارائه می دهد. او در سال ۲۰۲۴ دو هفته را در افغانستان سپری کرد و حتی با مقامات طالبان همراه شد. به گفته او، افغان ها «مهربان ترین مردم جهان» هستند و برخی اعضای طالبان با او عکس گرفتند «مثل یک ستاره هالیوود». او حتی به چند مراسم عروسی نیز دعوت شد و در بازارهای سنتی کابل، تجربه ای متفاوت از خرید در مقایسه با پایتخت های اروپایی به دست آورد.
در نهایت این یادداشت بیان می‌دارد که گرچه چالش های امنیتی و سیاسی افغانستان همچنان باقی است، اما سفر به این کشور برای شماری از گردشگران، نه تنها تجربه ای فرهنگی و انسانی عمیق فراهم می کند، بلکه بازتابی از واقعیتی دیگر است که کمتر در رسانه های جهانی دیده می شود.
برای کشوری که دهه ها درگیر جنگ بوده، همین بازگشت اندک گردشگران شاید نوید بخش فصلی تازه در تاریخ معاصر آن باشد.
