به گزارش ایراف، بر اساس گزارش پلیس فرفکس، نیروهای امنیتی هنگام توقف یک خودرو به دلیل سرعت غیرمجاز و برچسب معاینه فنی منقضی‌شده، با رفتار آشفته و پرخاشگرانه راننده مواجه شدند.
این فرد، جمال ولی ۳۶ ساله، مهاجر افغان و مترجم پیشین نیروهای آمریکایی در افغانستان، بلافاصله اعلام کرد که مسلح است و شروع به فریاد، توهین و مخالفت با ارائه اسناد کرد. وی سپس با دوربین از صحنه فیلم‌برداری کرد و در نهایت به سوی افسران تیراندازی نمود. در پی این حادثه، دو تن از مأموران از ناحیه دست زخمی شدند و ضارب هدف گلوله قرار گرفت و در بیمارستان جان باخت.
ولی در خلال مکالمه‌اش با پلیس ادعا کرده بود که به‌عنوان مترجم برای ارتش آمریکا در افغانستان کار کرده و در ایالات متحده احساس تبعیض و بی‌عدالتی می‌کرده است.
جمله پرتنش او – «باید با طالبان می‌ماندم» – عمق خشم و سرخوردگی‌اش را از وضعیت مهاجرت و ناتوانی در تطبیق با جامعه جدید آشکار می‌کند.
این اظهارات نه‌تنها بازتاب تجربه‌ای فردی است، بلکه بیانگر نوعی خشم انباشته در میان بسیاری از افغان‌های همکار با آمریکا است که پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، در فضای بی‌اعتمادی و انزوا گرفتار شده‌اند.
رئیس پلیس فرفکس در نشست رسانه ای تأکید کرد که یکی از مأموران با تصمیمی سریع و اقدام به‌موقع از مرگ دو همکار خود جلوگیری کرد.
با این حال، این حادثه بار دیگر موضوع نحوه مواجهه پلیس آمریکا با بحران های روانی، فرهنگی و مهاجرتی را در کانون توجه قرار داده است. اینکه چرا تعامل مأموران با فردی که آشکارا در وضعیت ناپایدار روحی بود به درگیری مرگبار انجامید، پرسشی است که هنوز پاسخی شفاف نیافته است.
ولی، مانند صدها مترجم و نیروی محلی دیگر که در افغانستان با ارتش آمریکا همکاری کرده‌اند، پس از مهاجرت به ایالات متحده با کمبود حمایت‌های روانی، اقتصادی و اجتماعی مواجه شده بود. روایت او بی‌مهری جامعه میزبان، غفلت سیستماتیک از سلامت روان مهاجران جنگ‌زده و ناکارآمدی روند اسکان مجدد در آمریکا را برجسته می‌کند.
حادثه مرگبار جمال ولی را نمی‌توان صرفاً یک برخورد تصادفی یا حادثه‌ای پلیسی دانست. این رویداد از لایه‌های عمیق‌تری حکایت دارد: از روان رنجور یک مهاجر جنگ‌زده، تا فشار ساختاری نهادهای آمریکایی بر افرادی که در جنگ‌های فراموش‌شده درگیر بوده‌اند.
اگرچه پلیس اقدام خود را دفاع از جان مأموران می‌داند، اما این واقعه باید تلنگری جدی به سیاست‌گذاران باشد تا نسبت به پیامدهای پساجنگ در داخل خاک آمریکا بازاندیشی کنند.
