به گزارش ایراف، نبیل در ایکس نگاشته است: در روزهایی که چارچوب معامله دوحه در پشت درهای بسته شکل می‌گرفت و پروژه انتقال تدریجی قدرت به طالبان در حال اجرایی شدن بود، بیشتر سیاست‌مداران و سران حکومت در سکوتی معنادار فرو رفته بودند؛ گویی هر کدام در ذهن خود، جایی در ساختار آینده طالبان جست‌وجو می‌کردند.
او افزوده: امروز مخالفت با دکتر خلیلزاد، همسرش، و بازی‌های پیچیده و خطرناک آن دو، نه نیاز به جسارت دارد و نه ثمری برای مردم. آن زمان که فرصت ایستادگی و افشای واقعیت وجود داشت، سکوت معنا داشت و تأخیر، به قیمت فروپاشی نظام و سقوط جمهوریت تمام شد.
نبیل در ادامه نوشته: در آن لحظات حساس، اگر به‌جای مصلحت‌سنجی‌ها و محاسبه‌های فردی و سیاسی، صدای حقیقت بلند می‌شد، شاید می‌شد افکار عمومی را نسبت به عمق فاجعه پیش‌رو هشدار داد و روند تحمیل‌شده را به چالش کشید.
رئیس پیشین امنیت ملی افغانستان همچنین گفت: خنجرهایی که امروز با تأخیر از نیام بیرون کشیده می‌شوند، اگر همان زمان در دفاع از منافع ملی و کرامت مردم به کار می‌رفتند،شاید مسیر تاریخ تغییر می‌کرد.اما اکنون، این خنجرها بیش از آن‌که نشانه بیداری باشند، یادآور مسئولیت‌گریزی و دیر برخاستن وجدان‌هایی‌اند که در لحظه‌ی آزمون، ترجیح دادند سکوت کنند.
او در پایان نگاشته: تلخ‌تر از همه آن‌که، شمار اندکی از کسانیکه در همان زمان صدای اعتراض بلند کردند و خطر معامله را هشدار دادند، نه تنها مورد استقبال قرار نگرفتند، بلکه تلاش‌هایی صورت گرفت تا آن صداها خاموش شوند؛ گویی گفتن حقیقت، در فضای آلوده به معامله و توجیه، گناهی نابخشودنی بود.
این در حالی است که شرلی بنارد همسر زلمی خلیلزاد در مقاله‌ای که در روزنامه نشنال اینترست منتشر شده، گفته است که کسی نباید از برگشت به افغانستان، هراس داشته باشد و انکار فعالیت زنان در افغانستان، تصویر نادرستی از این کشور ارائه می‌دهد.
بنارد افزوده که اگر جامعه جهانی واقعاً می‌خواهد به افغان‌ها کمک کند، باید تحریم‌ها را کاهش دهد و به اقتصاد افغانستان فرصت نفس کشیدن بدهد.
در پی انتشار مقاله بنارد شرلی، امرالله صالح معاون نخست رئیس جمهوری حکومت پیشین افغانستان، این اظهارات را به شدت مورد انتقاد قرار داد و گفت که خلیلزاد و همسرش به دلیل نقش خلیلزاد در توافق‌نامه دوحه، از حمایت طالبان برخوردارند و هیچ خطری آن‌ها را تهدید نمی‌کند.
او نوشت: «برای خلیلزاد و همسرش، اگر بخواهند به افغانستان زیر سلطه طالب سفر کنند و تفریح کنند، هیچ خطری آن‌ها را تهدید نمی‌کند و هزینه‌های سفرشان (فرست کلاس) نیز توسط ملا هبت‌الله پرداخت خواهد شد.»
صالح این اظهارات را طعنه‌ای به مصونیت ادعایی خلیلزاد و همسرش دانست و افزود که طالبان مدیون خلیلزاد هستند، زیرا او با توافق دوحه زمینه بازگشت این گروه به قدرت را فراهم کرد.
صالح در ادامه خلیلزاد را به فساد و نقش‌آفرینی در قراردادهای غیرشفاف متهم کرد و ادعا کرد که از سال ۱۹۹۴، خلیلزاد در موقعیت‌های مختلف، از جمله به‌عنوان لابی‌گر قومی، نماینده منافع شرکت یونیکال و عامل غیرمستقیم سیا فعالیت کرده است.
او تأکید کرد که بررسی دقیق وقایع سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ نقش خلیلزاد در قراردادهای فسادآلود، از جمله در مورد عزیزی بانک و دو شرکت مخابراتی، را آشکار خواهد کرد.
