به گزارش ایراف، به نقل از اکونومیک تایمز، طالبان تمرکز خود را بر بندر چابهار در ایران، که تحت مدیریت هند اداره می‌شود، افزایش داده و در حال بررسی پیوستن به کریدور ترانزیت بین‌المللی شمال-جنوب است تا مسیرهای تجاری خود را از پاکستان مستقل کند.
پس از تسلط طالبان بر کابل در سال ۲۰۲۱، پروژه بندر چابهار با موانعی مواجه شد. اما با تشدید تنش‌‌ها میان کابل و اسلام‌آباد، به ویژه پس از آغاز اخراج گسترده مهاجران افغان توسط پاکستان، طالبان تمایل بیشتری به همکاری با ایران و هند نشان داده است. منابع آگاه گفته‌اند که مقام‌‌های طالبان از تهران دیدار کرده‌اند تا درباره نقش افغانستان در این پروژه گفت‌وگو کنند.
برپایه تحلیل‌های نشریه اوتلوک بزنیس و اندیشکده روسی کلوب والدای که ارتباط نزدیکی با کرملین دارد، طالبان با افزایش نقش خود در پروژه چابهار، در پی ارسال این پیام به منطقه است که از وابستگی به پاکستان فاصله گرفته است. ایران نیز در تلاش است افغانستان را وارد مسیر شمال- جنوب کند تا نفوذ منطقه ای خود را تقویت نماید.
در همین حال، دیدار وزیر امور خارجه هند، جایشانکار، با امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجه طالبان، نخستین تعامل رسمی میان یک مقام هندی و طالبان از سال ۱۹۹۹ تاکنون به شمار می‌رود که حاکی از تغییرات ژئوپولیتیکی در منطقه است.
هند در ماه مه سال گذشته قراردادی ۱۰ ساله با ایران برای توسعه و بهره برداری از بندر چابهار امضا کرد. این بندر عمیق‌ترین بندر ایران بوده و تنها ۷۲ کیلومتر با بندر گوادر پاکستان – که تحت مدیریت چین است – فاصله دارد.
پروژه چابهار برای هند اهمیت راهبردی زیادی دارد، چرا که با دور زدن پاکستان، مسیر دریایی را برای تجارت با افغانستان و آسیای مرکزی هموار می سازد و به‌عنوان رقیبی برای ابتکار «کمربند و جاده» چین تلقی می شود.
اگرچه تحریم‌های مجدد ایالات متحده علیه بندر چابهار که در دوران ریاست جمهوری ترامپ وضع شد، می‌تواند مانع گسترش مشارکت بین‌المللی در این پروژه گردد، اما ایران و طالبان مصمم هستند آن را به یک مرکز ترانزیتی منطقه‌ای تبدیل کنند. افغانستان نیز تاکنون ۳۵ میلیون دلار در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده است.
