به گزارش ایراف، پنل «پیمایش آینده افغانستان» در مجمع گفتوگوی تهران با حضور عبدالحی قانت؛ تحلیلگر ژئوپلیتیک، آمینهخان؛ مدیر مرکز افغانستان، خاورمیانه و آفریقا در مؤسسه مطالعات استراتژیک اسلامآباد و کارشناسانی از هند، چین و اروپا در سالن دماوند مجمع گفتوگوی تهران برگزار شد.
عبدالحی قانت در این نشست اظهار داشت: «پایگاه هوایی بگرام در دست آمریکاییها نیست و تحت کنترل طالبان است. هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که آمریکا در آینده بخواهد مانند گذشته به افغانستان بازگردد. امارت اسلامی افغانستان یک سازمان معمولی نیست که بتوان فلسفه، اقتصاد و سیاست آن را به سادگی تحلیل کرد. این نهاد در واکنش به هرجومرجی شکل گرفت که در دهههای گذشته به وجود آمد.»
وی افزود: «حکومت افغانستان در واکنش به آن هرجومرجی که در دهه ۱۹۹۰ پدید آمد، تأسیس شد. این سازمان دو هدف داشت: اول، متحد کردن افغانستان و دوم، تأسیس یک حکومت اسلامی. اما چه نوع حکومت اسلامی؟ این پرسشی است که تا امروز مطرح است و نیاز به بحث فلسفی دارد. خود امارت اسلامی افغانستان باید ماهیت خود را تبیین کند.»
قانت ادامه داد: «ما مشکلات زیادی داریم که باید حل شوند و تلاش میکنیم با جامعه بینالمللی تعامل داشته باشیم. به نظر من، رهبران امارت اسلامی از ۱۹۹۴ تا ۲۰۲۱ با دو جهان متفاوت درگیر بودند و فرصتی نداشتند تا خود را بهدرستی معرفی کنند. پس از سال ۲۰۲۱، رهبر ما در یک مراسم عید اعلام کرد که روی تدوین قانون اساسی کار میکنند. این موضوع بسیار مهم است و فکر میکنم این فرایند در حال اجراست. آنها از کارشناسان کمک میگیرند و این قانون اساسی، نظام سیاسی افغانستان را تشریح خواهد کرد. امیدوارم این سند نهایی منتشر شود تا به درک بهتر نظام افغانستان کمک کند.»
وی همچنین تأکید کرد: «منطقه در قبال افغانستان مسئولیت دارد و من مخالف این دیدگاه هستم که کشورهای منطقه میتوانند بهصورت دوجانبه مشکلات خود با افغانستان را حل کنند. معتقدم حل مسائل باید با اجماع صورت گیرد. آمریکا پس از خروج از افغانستان تلاش کرد از طریق اجماع بر این کشور تأثیر بگذارد، اما جامعه جهانی موفق نشده است. هر کشوری رویکرد جداگانهای در پیش گرفته و این باعث شده تلاشها بینتیجه یا حتی متناقض باشند.»
این تحلیلگر افزود: «برخی پیشنهادهای مطرحشده برای افغانستان قابلیت اجرایی ندارند. دولت افغانستان به یک دولت منزوی تبدیل شده است. رهبران منطقهای هرکدام دیدگاه خود را دارند و جامعه جهانی نیز این دولت را به رسمیت نشناخته است. همین موضوع مانع از حضور مؤثر افغانستان در عرصه بینالمللی شده است.»
قانت در ادامه به نقش رسانهها اشاره کرد و گفت: «برخی سوءتفاهمها توسط رسانهها دامن زده میشود. روایتهای مختلفی درباره اختلافات میان رهبران طالبان وجود دارد. برخی از آنها لزوماً با سیاستهای دولت موافق نیستند. با این حال، گفتوگوهایی بین دولت و رهبران منطقهای در جریان است و به برخی نقاط مشترک نیز رسیدهاند.»
وی درباره روابط اقتصادی افغانستان گفت: «پروژههای بزرگی تعریف شده و توافقهایی با هند امضا شده است. هند دو میلیارد دلار برای اجرای پروژههای خود در افغانستان اختصاص داده و حجم مبادلات تجاری بین دو کشور به سه میلیارد دلار خواهد رسید. رابطه هند با افغانستان میتواند الگویی برای دیگران باشد.»
قانت در پایان درباره روابط با آمریکا و موضوع آموزش گفت: «ما میخواهیم با دولت آمریکا تعامل مثبت داشته باشیم و نمیخواهیم تحت فشارهای سیاسی قرار بگیریم. در مورد آموزش نیز باید بگویم که این مسئله کاملاً داخلی است و مربوط به خود افغانستان میشود.»