به گزارش ایراف؛ نشست آیین نکوداشت زبان فارسی به مناسبت روز فردوسی با حضور جمعی از شاعران ایرانی و افغانستانی عصر پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت ماه به میزبانی عمارت بلخ برگزار شد.
زبان پارسی امروز در افغانستان در تنگنا قرار دارد
علی محمدی شاری شاعر و پژوهشگر افغانستانی در سخنانی در این نشست در‌خصوص زبان فارسی، گفت: خوشحالم که در جمع کسانی هستم که قلبشان برای پارسی می‌تپد و پارسی را پاس می‌دارند. من درباره زبان پارسی دغدغه‌ای دارم. بدون تعارف بگویم زبان فارسی وضعیت خوبی ندارد.
وی افزود: ممکن است در برخی موقعیت‌ها با رویکرد دیپلماتیک حرف بزنیم اما در این جمع که دغدغه‌مندان زبان پارسی هستند می‌توان راحت‌تر حرف زد. در افغانستان زبان پارسی در تنگنا قرار گرفته است و بخش بزرگی از پارسی‌زبانان امروز پارسی حرف نمی‌زنند.
این شاعر در ادامه بیان کرد: چرا ما از یک روزگار شکوهمند به یک روزگار سخت افتاده‌ایم. فکر می‌کنم ما به چند بحران گرفتار شده‌ایم. اول بحران اندیشه، در جهان پارسی اندیشه نجات بخش وجود ندارد.
محمدی شاری در ادامه با بیان اینکه ما دچار چند پارچگی رویکردها و در نهایت به بی‌مسئلگی رسیده‌ایم، افزود: اینکه در تاجیکستان خط را از دست داده‌ایم، اینکه در هند زبان پارسی از بین رفته و در افغانستان زبان پارسی به نفس نفس افتاده برای چه کسی مسئله است؟ و در ایران نیز توجهی به مسئله زبان پارسی نمی‌شود.
وی تاکید کرد: ما به یک اندیشه نجات بخش دست نیافته‌ایم تا بتوانیم راهبردی بسازیم تا ما را از این وضعیت نجات دهد. ما با بحران بی‌هدفی مواجه شده‌ایم. ما قبله‌ای نداریم که به واسطه آن همه دوست‌داران زبان پارسی به یک سمت حرکت کنند.
این شاعر افغانستانی در ادامه خاطرنشان کرد که ما با بحران بی‌مسئله‌گی نیز مواجه هستیم و فقط شب‌ها و روزها را می‌گذرانیم. زبان پارسی سده‌ها است که نازایا شده است و آیا این نازایی برای ما مسئله است؟ وضعیت امروز زبان پارسی برای هیچ کدام ما مسئله نیست. ما کوچک و بی‌مسئله شده‌ایم.
محمدی شاری در ادامه بیان کرد: ما اسیر نقشه‌های استعماری هستیم و امروز استعمار خوابی برای ما دیده است و هر لحظه ما در حال رفتن به سمت هدف دیگران هستیم. امیدوارم فرهیختگان زبان پارسی خود را به راه غفلت نزنند.
زبان فارسی دارای یک پشتوانه سیاسی قوی است
در ادامه این نشست نجیب بارور، شاعر افغانستانی گفت: اگر فردوسی نبود باز هم زبان پارسی وجود داشت. یکی از مغالطه‌هایی که ما دچار آن هستیم پیوند دادنِ هست و نیست زبان پارسی و فردوسی است. آثاری که قبل از شاهنامه در زمینه زبان پارسی به وجود آمده بسیار اهمیت دارد و این آثار خود مقدمه ایجاد شاهنامه است و اولین شعرها و شاعران ما در زمان سامانیان نمایان شدند.
وی درباره اهمیت شاهنامه، افزود: اگر فردوسی نبود زبان پارسی بازهم ادامه پیدا می‌کرد و اهمیت کار فردوسی فقط زبان و شعر و ادبیات نیست، بلکه اهمیت کار او برای هویت ملی است. احوالاتی که فردوسی در شاهنامه ثبت کرده مهمتر از زبان پارسی و شعر و ادبیات است.
بارور در ادامه با بیان اینکه شاهنامه از لحاظ نظم بسیار اهمیت دارد و دیگر کتابی مانند آن آفریده نشده است، بیان داشت: زمانی که درباره زبان فارسی صحبت می‌کنیم یا کلیات و یا جزئیات مد نظر است. من به‌عنوان یک شاعر معتقدم وضعیت زبان فارسی نسبتا خوب است، زیرا زبان فارسی دارای یک پشتوانه سیاسی قوی است.
وی در پایان تاکید کرد: فارسی هنوز نفس می‌کشد. امروز در ایران فارسی وضعیت خوبی دارد و نهادهای مختلفی وجود دارند که به زبان فارسی توجه می‌کنند.
در حاشیه این برنامه قطعات موسیقی سنتی ایران و افغانستان توسط گروه‌های هنری اجرا شدند.
