به گزارش ایراف، بر بنیاد یافته‌های گزارش سازمان ملل متحد، تنها ۵۶ درصد از خانوارها در سال ۲۰۲۴ محیط زندگی‌شان را برای زنان و دختران «ایمن» توصیف کرده‌اند؛ در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۲، ۷۲ درصد بوده است.
این کاهش ۱۶ درصدی، نشان‌دهنده‌ی افت چشمگیر حس امنیت برای زنان در محیط‌های خانگی است.
این در حالی است که تنها ۷ درصد از زنان در افغانستان در مقابل ۸۴ درصد از مردان در بازار کار حضور دارند. در گزارش آمده است که این اختلاف فاحش، بیانگر محدودیت‌های ساختاری و اجتماعی شدید بر اشتغال زنان است.
گزارش همچنین از افزایش ناامنی معیشتی در سراسر کشور خبر داده است. بر اساس داده‌های موجود، ۷۵ درصد خانوارها با ناامنی معیشتی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند که این رقم نسبت به سال گذشته، ۶ درصد افزایش یافته است.
در گزارش آمده است که افزایش هزینه‌های زندگی، کاهش درآمد، و به‌ویژه قطع کمک‌های بشردوستانه، اثرات سنگینی بر خانوارهای آسیب‌پذیر، به‌ویژه خانواده‌های زن‌سرپرست گذاشته است. بر بنیاد این گزارش، ۹۰ درصد از تمامی خانواده‌ها و ۹۷ درصد از خانواده‌هایی که توسط زنان سرپرستی می‌شوند در معرض شوک‌های اقتصادی قرار داشته‌اند.
شماری از زنان سرپرست خانواده و آوارگان داخلی در ولایت فراه می‌گویند که اقتصاد ضعیف، محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی طالبان و توقف کمک‌های بین‌المللی، زندگی آن‌ها را به‌شدت تحت فشار قرار داده است.
افغانستان همچنان در پایین‌ترین جایگاه شاخص جهانی زنان، صلح و امنیت قرار دارد. سازمان‌های بین‌المللی بارها هشدار داده‌اند که ادامه محدودیت‌های گسترده بر آموزش، اشتغال و آزادی‌های اساسی زنان، نه‌تنها نابرابری جنسیتی را تشدید می‌کند، بلکه سلامت، رفاه و ثبات اجتماعی کشور را نیز به خطر می‌اندازد.
یکی از موضوعات نگران‌کننده در گزارش برنامه توسعه سازمان ملل، تأثیر این شوک‌ها بر گروه‌های خاص از جمله زنان و خانواده‌های آسیب‌پذیر است. طبق آمار، ۹۷٪ از خانوارهایی که سرپرست آن‌ها زنان است، بیشترین فشار را از این بحران‌ها تحمل می‌کنند.
این آمار به وضوح نشان می‌دهد که زنان افغان به‌ویژه در این شرایط اقتصادی دشوار، بیشترین آسیب را می‌بینند. محدودیت‌های اجتماعی و اقتصادی، به‌ویژه برای زنان سرپرست خانوار، مشکلات زیادی به وجود آورده است.
این زنان در بسیاری از موارد مجبور به تأمین نیازهای اولیه خانواده خود بدون دسترسی به حمایت‌های اقتصادی و اجتماعی کافی هستند
براساس گزارش ها با ادامه محدودیت های آموزشی و اشتغال زنان، شکاف جنسیتی عمیق ترشده و زنان را بیشتر به سمت فقر و انزوای اجتماعی برده است. این موضوع نشان‌دهنده ضرورت توجه ویژه به وضعیت زنان در برنامه‌های حمایتی و توسعه‌ای است.
